na miejscu, wyniesionym znacznie ponad poziom, w znacznej odległości pionowej od poziomu; w połączeniu z przymiotnikami, przysłówkami i rzeczownikami, oznacza, że dany przymiot jest w znacznym stopniu natężenia, w większym znaczeniu.
Wysokoczoły, mający wysokie czoło.
Wysokodachy, mający dacii wysoki.
Wysokodostojny, wielce dostojny.
Wysokodzierżawny, wielce potężny.
Wysokolotny, latający wysoko; wznoszący ś. duchem wysoko, bujający myślą wysoko; dumny, hardy.
Wysokomiar, Wysokomierz, przyrząd do mierzenia wysokości drzew, dendrometr.
Wysokomierca, zarozumialec, pyszałek.
Wysokomierstwo, zarozumiałość, pyszałkowatość, duma.
Wysokomówny, przemawiający górnie.
Wysokomyślny, wzniośle myślący, górnomyślny, dumny, wspaniałomyślny.
Wysokopienny, mający wysoki pień: drzewo owocowe w-e = wyrastające w pień zwykłej wysokości, nie karzeł.
Wysokopnisty, mający pień wysoki.
Wysokość, jeden z trzech wymiarów bryły, rozciągłość ciała od podstawy do wierzchołka; w. gwiazdy = kąt między promieniom idącym od gwiazdy do oka a poziomem; w gieom., w. figury = odległość wierzchołka od podstawy, mierzona linją prostopadłą, spuszczoną od wierzchołka do podstawy; w. morza = głębokość wzniesienia morza, uważana i mierzona od pewnego punktu; w. wody w rzece, w stawie, w naczyniu = większe lub mniejsze podniesienie ś. jej powierzchni; okręt znajduje ś. na w-i przylądka Dobrej Nadziei = na tym samym stopniu szerokości gieograficznej; w. rzutu = granica, do której wznosi ś. pocisk, wyrzucony pod pewnym kątem; w. równika = kąt, który tworzy płaszczyzna równika z poziomem; w. bieguna = odległość jego od danego punktu, szerokość gieograficzna; przen., górność, szczytność, wyniosłość, wspaniałość; najwyższa część pewnego przedmiotu a. pewnej ilości przedmiotów, umieszczonych jeden obok drugiego; największa wyniosłość pewnej okolicy; tytuł, dawany książętom z domu panującego; na w-i a. na w-ach = w niebie.
Wysokowładny, mający wielką władzę, potężny.
Wysolić, solą wysypać, posolić dobrze; wypotrzebować, zużyć wszystką sól na solenie.
Wyspa, część lądu, zewsząd oblana wodą (f.); w. koralowa = powstała gromadnej budowy polipników przez korale (fig.).
Wyspacerować się, nachodzić ś. do syta, naprzechadzać ś.
Wyspać się — p. nied. Wysypiać.
Wyspiarka, mieszkanka wyspy.
Wyspiarski, dotyczący mieszkańców wyspy.
Wyspiarz, mieszkaniec wyspy, człowiek rodem z wyspy.
Wyspiasty, obfitujący w wyspy.
Wyspina, mała, nędzna wyspa.
Wyspisko, ogromna, brzydka wyspa.
Wyspowaty, podobny do wyspy.
Wyspowiadać, wysłuchać spowiedzi; przen., wysłuchać czyich zwierzeń, skłonić kogo do zwierzeń; w. ś., na spowiedzi wyznać wszystkie grzechy; przen., w. ś.
