Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/375

poruszyć z miejsca; wychować od niemowlęcia; przen., w snach wymarzyć, uroić sobie, wypieścić, wypielęgnować, wychuchać.

 Wykonacz — p. Wykonawca.

 Wykonać — p. nied. Wykonywać.

 Wykonalny, możliwy do wykonania, dający ś. wykonać.

 Wykonawca, Wykonacz, Wykonywacz, człowiek, który co wykonywa, który co spełnia.

 Wykonawczy, dotyczący wykonawcy; tytuł w. = dokument, akt, udzielający powodowi prawa wykonania wyroku, egzekwowania należności, przyznanej sądownie; władza w-a = której obowiązkiem jest wykonywanie rozporządzeń i postanowień władzy prawodawczej i sądowej.

 Wykonawczyni, forma żeńska od Wykonawca.

 Wykonawstwo, moc wykonywania praw i wyroków sądowych, przywilej władzy wykonawczej.

 Wykoncypować, wymyślić co, ułożyć co w głowie.

 Wykonterfektować, Wykonterfetować, zrobić z czego konterfekt, wyobrazić na portrecie, na obrazie, w rzeźbie, odmalować; wyrazić, opisać słowami, scharakteryzować, opisać.

 Wykonywacz — p. Wykonawca.

 Wykonywać, dok. Wykonać; dopełniać jakiej czynności, spełniać co, czynić co; doprowadzać co do końca, kończyć co zupełnie: w. swój obowiązek = spełniać go; w. wyrok na podsądnym = wymierzać mu karę; w. przysięgę = składać ją; w. ś., spełniać ś., dopełniać ś., być spełnianym, dokonywanym.

 Wykonywawczy — p. Wykonawczy.

 Wykończać, dok. Wykończyć; wyrabiać, wypracowywać co z całą drobiazgową starannością, kończyć jaką pracę, robotę, doprowadzać do końca pracę nad czym.

 Wykop, dół, rów.

 Wykopać — p. nied. Wykopywać.

 Wykopycić się, potknąć ś. wskutek urażenia, zranienia kopyta, wybić kopyto.

 Wykopyrtnąć się, gwar., umrzeć.

 Wykopywać, dok. Wykopać; kopiąc robić zagłębienie w ziemi, np. dół, rów; kopiąc wydobywać, wydostawać z głębi ziemi; w. ś., kopiąc, wydobywać ś., wydostawać ś.; w. ś. z biedy, z kłopotów = przestawać je mieć, mieć ś. lepiej; być wykopywanym.

 Wykorygować, robiąc korektę, zupełnie poprawić błędy, np. w druku, w obrazie malowanym; wypędzić, wypłoszyć, wygnać.

 Wykorzeniać, dok. Wykorzenić; wykopywać, wyrywać z korzeniem; wyniszczać, wytępiać, unicestwiać, wygładzać, wygubiać do szczętu; w. ś., być wyniszczanym, wytępiać ś. wzajem do szczętu, wygubiać ś. wzajemnie.

 Wykorzenić — p. nied. Wykorzeniać.

 Wykosić, wszystko skosić, skosić całkiem; kosą wyciąć jaką część środkową łąki a. pola.

 Wykościć, pozbawić kogo kości; pokryć co pokostem, wypokostować.

 Wykoślawić, Wykoszlawić, zrobić koszlawym, wykrzywić.

 Wykot, wydawanie płodu przez owce, zajęczychy, kotki i czas kiedy ś. to odbywa.

 Wykować — p. Wykuwać.

 Wykowiny (-in), słoma wykowa po oddzieleniu ziarna.

 Wykowisko, miejsce, gdzie rosła wyka.

 Wykowy, odnoszący ś. do wyki, wyczany.

 Wykówka, motyl z rodziny żmijówek, z podrzędu nocnicówek; obtocznica w.

 Wykpać, wyłajać, zwymyślać, zbesztać kogo, naurągać komu.