Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/371

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

kładać, bić, tuzować, grzmocić, walić.

Wyjeździćp. nied. Wyjeżdżać.

Wyjęcie, rzecz. od Wyjąć; wyjątek, usunięcie, ekscepeja; w. z pod prawa = pozbawienie praw obywatelskich.

Wyjęczeć, Wyjękać, Wyjęknąć, ledwo co wypowiedzieć, jęcząc, wyrazić co z jękiem; jęcząc wymodlić, wybłagać; w. ś., dość ś. najęczeć, przestać jęczeć.

Wyjmować, dok. Wyjąć; wydostawać, wydobywać co ze środka czego; wyrywać, wydzierać, wyłupiać; robić wypis, wyciąg, wybierać wyjątek, np. z akt urzędowych, z dzieła jakiego autora; nie podciągać pod ogólną zasadę, wyjątek co do czego czynić, wyłączać, ekscypować, wydzielać; w. z pod prawa = pozbawiać praw obywatelskich; w. komu co z ust, z gęby = mówić to, co on chciał właśnie powiedzieć; podobny do niego, jakby z oka wyjął = zupełnie podobny; w. ś., być wyjmowanym; oddalać ś. skąd, opuszczać co; wyzwalać ś., wyswobadzać ś. z pod czego.

Wyjrzećp. nied. Wyglądać.

Wyjście, rzecz. od Wyjść; miejsce, którędy wychodzą, wychód, brama, drzwi.

Wyjśćp. nied. Wychodzić.

Wyjuczyć, zdjąć juki z kogo, uwolnić z juk, rozjuczyć.

Wyjustyfikować, usprawiedliwić,

Wyka, roślina uprawna z rodziny motylkowatych, służąca na paszę (fig.).

Wykadzać, dok. Wykadzić; ukadzać wewnątrz, ze wszystkich stron; kadząc, usuwać odór; kadząc, wypędzać, wypłaszać, wystraszać.

Wykalaćp. Wykałać.

Wykałaczka, cienki patyczek zaostrzony, piórko zaostrzone do wykałania zębów.

Wykałaczyk, narzędzie szewckie do wykałania sztychów.

Wykałać, Wykalać, Wykłuwać, dok. Wykłuć; wykolnąć; dziurawić czymś ostrym, robiąc dziurki, tworzyć jakiś deseń; wydzierać, wyjmować, wyłupiać co za pomocą jakiegoś ostro zakończonego narzędzia; w. kogo skąd = wypędzać, rugować, dopiekając, dokuczając; ostro zakończonym przyrządem oczyszczać: w. zęby; zabijać wszystkich ostro zakończonym orężem, np. bagnetem, lancą, piką, szpadą; w. komu oczy czym = zawstydzać go, mówiąc mu prawdę w oczy; kruk krukowi oczu nie wykole = swój swojemu nie zrobi krzywdy; ciemno, choć oko wykól = nic nie widać; w. ś., wysuwać ś. ostrym końcem na zewnątrz; koląc, dopiekając, nawzajem siebie wypędzać, wypłaszać, wystraszać; wykluwać ś.; przen., wykrywać ś., objawiać ś. w postępowaniu.

Wykamieniować, Wykamionować, oczyścić z kamieni.

Wykanąć, wyciec kroplami, wykapać.

Wykańczaćp. Wykończać.

Wykapać, kapiąc wyciec, kroplami wydobyć ś. na zewnątrz; kapiąc, wyjąć, zniszczyć, zniweczyć; w. komu oczy świecami.

Wykapany, którego wykapano, który wykapał; zupełnie podobny, podobniuteńki, kubek w kubek, jak dwie krople wody.

Wykapki (-ów), to, co wykapało, wyciekło.

Wykapłonić, Wykapłunić, wytrzebić, wykastrować koguta.

Wykapturzać, dok. Wykapturzyć, wysuwać z kaptura, odsłaniać kaptur; zdejmować z kogo kaptur, uwalniać od ślubów zakonnych; w. ś., uwalniać ś. z pod kaptura, zdejmować kaptur; występować z zakonu.