Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/34

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

przyjechać dokąd za ś-a = przy dniu; wydawać ś. = błyszczeć, lśnić; życie, żywot, świat: bodajeś ś-a Bożego nie oglądał = bodajeś ś. nie rodził; przen., blask, świetność, jasność: ś. sławy, bogactwa itp.; wszystko, co oświeca i udoskonala umysł: ś. nauki, wiedzy, inteligencji, rozumu; ś. prawdziwej wiary = wiara chrześcijańska; ś. prawdy; objaśnienie, wyjaśnienie, wytłumaczenie: wystawić co we właściwym ś-le, w dobrym, korzystnym, złym, fałszywym ś-le = właściwie, dobrze, źle przedstawić, wyjaśnić; średnica otworu: ś. piszczałki organowej, futryna okna, drzwi ma dwa, trzy i t. d. łokcie w ś-le,

Światłocień, rozmieszczenie światła i cienia na rysunku.

Światłodawca, człowiek, dający światło; podający, rozszerzający naukę, nauczyciel.

Światłodruk, sposób otrzymywania reprodukcji z obrazów, rysunków, zdjęć fotograficznych itp. sposobem drukarskim, heljograwiura.

Światłokrąg, koło świetlne, roztaczające ś. nad jakim przedmiotem, aureola, nimbus (fig.).

Światłolity, promieniejący światłem.

Światłonośny, wydający światło; świecący ś., rozszerzający naukę.

Światłorodny, rodzący światło.

Światłość, blask światła, jasność, światło; cecha człowieka wykształconego, rozum, nauka; ś. wiekuista = zbawienie wieczne, raj; a ś. wiekuista niechaj mu świeci na wieki wieków! = niechaj dozna szczęśliwości wiecznej.

Światłowstręt, obawa światła u ludzi chorych na oczy.

Światłówka, motyl nocny z rodziny prościnek.

Światły, wydający światło, blask, jasny, błyszczący, świecący; dobrze i jasno oświetlony, widny; wspaniały, świetny; oświecony, rozumny, inteligientny, wykształcony.

Światoburca, człowiek burzący, niszczący świat.

Światoburczy, burzący, niszczący, świat.

Światoburstwo, burzenie, niszczenie świata, niszczenie cywilizacji.

Światodzierżca, człowiek, który dzierży świat, który ma świat w swoim władaniu, światowładca.

Światogromczy, gromiący świat.

Światolubny, lubiący świat.

Światopis, Swiatopisarz, opisujący budowę świata fizycznego, kosmograf.

Światopisarstwo, opisanie świata fizycznego, kosmografja.

Światopismo, traktat kosmograficzny.

Światorządca, rządzący światem, pan świata, światowładca, światodzierżca.

Światosądny, sądzący świat.

Światotworzący, tworzący świat.

Światoumnictwo, wiedza naukowa o świecie, o wszechświecie, kosmologja.

Światoumniczy, dotyczący wiedzy o wszechświecie.

Światować, żyć na świecie, bywać między ludźmi, żyć w świecie.

Światowid, Światowit, najwyższe bóstwo w Słowiańszczyźnie zachodniej, posągi jego miały cztery głowy, zwrócone w cztery strony świata (fig.).

Światowiec, człowiek, żyjący w wielkim świecie, człowiek światowy, bywalec wyższych sfer towarzyskich, salonowiec.

Światowładca, Światowładny, człowiek, władający światem.