Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/278

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

tezia, należący do witezia, właściwy witeziowi.

Witeź, dzielny rycerz, junak, bohater; szermierz, zapaśnik; w lm., rodzina motyli z podrzędu dniowców, motylowce.

Witka, długa, cienka, giętka, pojedyńcza gałązka; kółko z jednej a. kilku takich gałązek; wąs u rośliny.

Witlinek, ryba koścista skrzelowata, gardłopłetwa, miętuzowata.

Witpacher, dawna nazwa gatunku drogiego wina zagranicz.

Witraż, fr., wizerunek, scena, ozdobnie malowana na szybach (fig.).

Witrjol, łć., kwas siarczany.

Witrjolowy, łć., odnoszący ś. do witrjolu; zrobiony z witrjolem.

Witrotypja, łć., sztuka wywoływania na szkle obrazów świetlnych.

Witryfikacja, łć., zeszklenie; przeistoczenie się w szkło pod wpływem gorąca.

Witrymetr, łć., przyrząd do mierzenia załamania się promieni światła w szkłach u narzędzi optycznych.

Witryna, łć., szafa oszklona (fig.); okno sklepowe, wystawowe.

Witrynka, łć., zdr. od Witryna.

Witrynowy, łć., odnoszący ś. do witryny.

Wituch, płachta używana przy rozsiewaniu zboża, rodzaj rańtucha; mały prosty przyrząd do zwijania nici.

Witułka, roślina zielna z rodziny witułkowatych, używana na przyozdabianie kobierców kwiatowych, werbena, koszyczek (fig.).

Witułkowate, rodzina roślin zielnych dwuliściennych międzyzwrotnikowych.

Witwa, Witwina, gatunek wierzby długolistnej (fig.).

Witykultura, łć., uprawa winnic.

Witz, nm., dowcip, koncept.

Wiu...!, wykrz.p. Wio!; wykrz., naśladujący odgłos wycia, np. wiatru.

Wiwandjerka, fr., kobieta idąca razem z wojskiem i sprzedająca wiktuały w obozie; markietanka.

Wiwarjum, łć., skrzynka urządzona do hodowli zwierząt ziemnowodnych, zwłaszcza płazów, gadów, ślimaków i t. p. (fig.); wielki budynek do hodowli rozmaitych zwierząt, ptaków, małp i t. p.; terarjum.

Wiwat!, łć., niech żyje!

Wiwatowaty, łć., stanowiący okrzyk: wiwat!, odnoszący się do niego, powitalny, tryumfalny.

Wiwatówka, łć., rodzaj małej armaty, używanej do strzelania na wiwat.

Wiwenda, łć., dożywotni fundusz na przeżycie, na utrzymanie.

Wiwera, zwierzę ssące drapieżne, stanowiące pośrednią grupę między kotami a kunami, posiadają gruczoł, wydzielający tłuszcz z zapachem piżma (fig.).

Wiwifikacja, łć., ożywienie, wlanie życia napowrót.

Wiwisekcja, łć., krajanie, rozczłonkowanie żywych zwierząt dla doświadczeń fizjologicznych.