Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/277

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Wisz, Wiszar, miejsce, gęsto krzewami i zielskiem zarosłe; urwisko, skała, wisząca nad przepaścią, pochylona pod kątem ostrym do podstawy.

Wiszarowy, odnoszący ś. do wiszaru, podobny do wiszaru.

Wisznu, hind., druga osoba bóstwa Trimurti u Indusów; bożek, utrzymujący życie na świecie.

Wiszor, nm., szczotka do wycierania armaty po wystrzale.

Wiszorek, nm., wałeczek ostro zakończony z irchy a. bibuły do rozprowadzania cieni na rysunku ołówkowym lub kredkowym.

Wiszowaty, podobny do zielska; pomieszany z zielskiem.

Wiś, pająk dymaczkowaty z rzędu toczących.

Wiściarka, ang., forma żeńska od Wiściarz.

Wiściarz, ang., grający w wista; lubiący namiętnie grać w wista.

Wiścik, ang., pieszcz. od Wist.

Wiślanin, góral, mieszkający u źródeł Wisły.

Wiślanka, kobieta ze wsi na Śląsku; odmiana ogrodowa wiśni i jej owocu.

Wiślisko, dawny nurt Wisły.

Wiśnia, drzewo owocowe o różnych odmianach, z rodziny różowatych, z podrodziny śliwowatych, o owocu, zawierającym mięso soczyste i w środku pestkę (fig.).

Wiśniak, napój wyskokowy, pędzony na owocach wiśni.

Wiśnina, drzewo wiśni.

Wiśniobranie, zbieranie wisien.

Wiśnio-śliwka, gatunek małych śliwek.

Wiśniowy, zrobiony z drzewa wiśni, zrobiony z owoców wiśni a. z wiśniami: kompot w., nalewka w-a; mający kolor dojrzałych owoców wiśni, ciemno-czerwony.

Wiśniówka, wódka słodka, nalana na wiśnie; cegła czerwona; motyl z rodziny barczatek, z podrzędu prządkówek.

Wiśta!, wykrz., za pomocą którego woźnice popędzają konie: wio!, hej!, hetta!.

Wita, duża, niezgrabna witka.

Wita św. choroba = choroba nerwowa, odznaczająca ś. atakami drgawek, wyprężaniem, wykrzywianiem twarzy i nieprzytomnością.

Witać, oświadczać komu radość z powodu spotkania go; winszować komu jakiego pomyślnego zdarzenia; w. kosmato = składać powinszowania osobie, która a. zaręczyła ś., a. wstąpiła w stan małżeński; w. ś., wyrażać sobie nawzajem radość z powodu spotkania ś.

Witajnik, w tajnych stowarzyszeniach, np. u wolnomularzy, filomatów i t. d., urzędnik, którego obowiązkiem było witać przemową nowoprzyjętych członków.

Witalista, łć., zwolennik teorji witalizmu.

Witalizm, łć., dawniejsza teorja, objaśniająca procesy życiowe za pomocą istnienia odrębnej siły życiowej; żywotność, odporność na wpływy szkodliwe.

Witalnik, motyl z rodziny drzewniaków, z podrzędu miernikowców.

Witane (-ego), danina, składana przez chłopów na powitanie dziedzica a. dziedziczki.

Witannik, puhar powitalny.

Witany, dotyczący powitania, powitalny.

Witeczka, mała witka.

Witerunek, nm., węch; przynęta, zakładana na zwierzęta drapieżne.

Witeryt, minerał: węglan barowy.

Witeziowy, odnoszący ś. do wi-