Wiolonczelista, wł., muzyk, grający na wiolonczeli.
Wionąć — p. Wiać.
Wiorsta, ros., rosyjska miara długości = 10645 metrom.
Wiorstowy, ros., mający wiorstę długości; oznaczający wiorstę: słup w.
Wiorzysko, ogromny wiór; zbior., kupa wiórów.
Wioseczka, zdr. od Wioska.
Wiosełko, zdr. od Wiosło.
Wiosenka, zdr. od Wiosna.
Wiosenny, Wiośniany, odnoszący się do wiosny, należący do wiosny, zdarzający ś., obchodzony na wiosnę, właściwy wiośnie; w-e porównanie dnia z nocą = dzień 21 marca, kiedy dzień równa ś. nocy i mają po 12 godzin.
Wioska, zdr. od Wieś.
Wioskowy, dotyczący wioski, właściwy wiosce, wiejski.
Wiosło, długi przyrząd drewniany do popychania i kierowania małych statków wodnych, czółen, tratew na wodzie, w kształcie wązkiej, długiej łopatki na długiej rękojeści (fig.); noga gęsi, kaczki i innych ptaków pokrewnych im.
Wiosłolotny, Wiosłoruszny, wiosłonogi.
Wiosłonogi, mający nogi podobne do wiosła, t. j. opatrzone płetwami, płetwonogi.
Wiosłostopny, mający nogi środkowe w kształcie wiosła, np. skorupiaki.
Wiosłować, robić wiosłem lub wiosłami dla popychania statku i kierowania nim; o ptakach wodnych: pływać; w. skrzydłami = machać.
Wiosłowaty, mający kształt wiosła.
Wiosłowąż, gad jadowity z podrzędu wężów równołuskich.
Wiosłowiec, skorupiak krytodychawkowy, krótkoogoniasty, wiosłonogi.
Wiosłowy, odnoszący ś. do wiosła, należący do wiosła; popychany za pomocą wioseł.
Wiosna, pora roku, zaczynająca ś. od wiosennego porównania dnia z nocą, aż do letniego przesilenia dnia 21 czerwca; przen., w. życia = młodość.
Wiosnować, przepędzać gdzie wiosnę; być w wiośnie życia, rozwijać ś. bujnie, kwitnąć; przechowywać przez wiosnę; w. ś., odradzać ś. na wiosnę, odnawiać ś., odmładzać ś.
Wiosnówka, roślina z rodziny kryżowatych (fig.).
Wioszczyna, mała wioska, uboga wioska.
Wioślarka, forma żeńska od Wioślarz.
Wioślarski, właściwy wioślarzowi, należący do wioślarza; towarzystwo w-ie = oddające ś. sportowi wioślarstwa.
Wioślarstwo, zajęcie wioślarza, sport wioślarski; zbior., wioślarze.
Wioślarz, człowiek, robiący wiosłem; mężczyzna, uprawiający sport wioślarski.
Wiośnianka, pieśń, śpiewana na uroczystości wiosennego porównania dnia z nocą u dawnych pogańskich Słowian; niewielki utwór poetycki, liryczny, o nastroju sielskim; wiązanka z pierwszych kwiatów wiosennych.
Wiośniano, przysł., jak na wiosnę, wiosennie; przen., radośnie.
Wiośniany, wiosenny.
Wiotchość, stan przedmiotu, nadniszczonego wskutek długiegoleżenia, użycia, nadgnicia, zszarzania i t. p.; kruchość.
Wiotchy, nadniszczony wskutek długiego używania, wytarty, zużyty; słaby, wątły, kruchy.
Wiotesz, Wioteszka, łachman,
