Więźbić, Wiąźbić, robić, żeby co uwięzło, pogrążać w czymś lepkim; wiązać, związywać, łączyć; zespalać, spajać; przen., przywiązywać do siebie, zniewalać, skłaniać ku sobie; w. ś., więznąć; skupiać ś. około czego, nie odstępować od czego, trzymać ś. czego uporczywie; wciąż pracować nad czym.
Więźbisty — p. Więzisty.
Więźnia, ryba koścista, piersiopłetwa, zbrojnoskrzelna.
Więźniowy, dotyczący więźnia, należący do niego.
Więża, pęta, okowy, więzy.
Wig, ang., członek stronnictwa postępowego i ludowego w Anglji, zwolennik systemu liberalnego w Anglji.
Wigano, suknia damska na dworze Stanisława Augusta, fałdzista, ze stanem bardzo krótkim, pod samemi piersiami
Wigilancja, łć., czuwanie, ostrożność, staranność.
Wigilja, Wilja, łć., nocne czuwanie; nabożeństwo wieczorne za umarłych; nabożeństwo wieczorne kościelne w przeddzień święta; dzień, poprzedzający większą uroczystość; dzień poprzedzający inny dzień; w w-ę = w przededniu; u dawnych Rzymian: straż nocna; czwarta część nocy = trzem godzinom.
Wigoniowy, fr., zrobiony z wełny lamy wigoń.
Wigoń, fr., zwierzę ssące przeżuwające, z rodziny wielbłądów, z rodzaju lamy, żyje w Ameryce południowej (fig.); gatunek kosmatej tkaniny wełnianej z wełny lamy, zwanej także wigoń.
Wigor, łć., siła, dzielność, rzeźkość.
Wigwam, ind., szałas Indjan Ameryki Północnej, okryty skórą bawolą (fig.).
Wija, Wieja, zamieć, wichura, nawałnica, śnieżyca, zadymka śnieżna.
Wijadło, Wijak, narzędzie do zwijania motków nici.
Wijak — p. Wijadło.
Wije, gromada zwierząt członkonogich, oddychających tchawkami, z parą rożków na głowie, z licznemi odnóżami na tułowiu (drewniak, krocionóg i inne) (f.).
Wijnik — p. Powojnik.
Wikarjat, łć., urząd i siedziba wikarjusza; władza kościelna, złożona z biskupów.
Wikarjusz, Wikary, łć., pomocnik, zastępca proboszcza; w. apostolski = dostojnik duchowny z pełnomocnictwem od Papieża; w. gieneralny = zastępca biskupa.
Wikarjuszowski, łć., dotyczący wikarjusza, należący do niego.
Wiking, skand., dowódca rozbójników morskich skandynawskich, łupieżących na początku wieków średnich, zdobywających obszerne kraje i zakładających tam królestwa udzielne.
Wiklić p. Wikłać.
Wiklina, roślina giętka, wijąca ś., czepna, poplątana; gęstwa, powstała z poplątanych gałęzi różnych drzew, krzewów i roślin; gatunek wierzby.
Wikłacz, ptak z rzędu wróblowatych, z podrzędu śpiewających, odznaczający ś. kunsztowną budową gniazd, zamieszkuje strefy gorące, tkacz (f.).
