Smiat, pniak z pszczołami.
Śmiech, szereg skurczeń odruchowych mięśni twarzowych, połączony z urywanemi i szybko po sobie następującemi wydechami, oraz z właściwą intonacją głosu, wywołany bodźcami fizjologicznemu (np. łaskotki), a. częściej duchowemi (np. radość, wesołość, poczucie komizmu, szyderstwo i t. p.); szyderstwo, drwina, żart bolesny, kpinki, pośmiewisko, drobiazg, rzecz śmiechu warta, fraszka, bagatela; wybuchać ś-em = zaczynać śmiać ś.; ś. mię bierze = chce mi ś. śmiać; mnie nie do ś-u = wcale nie jestem wesoły, raczej smutny, mam kłopoty, zmartwienie; tobie do ś-u, a mnie do zdechu = tobie chce ś. śmiać, a mnie płakać; z ś-u wielkiego poznać głupiego = tylko głupi człowiek śmieje ś. bez przyczyny i umiarkowania; to ś-u warte = to śmieszne, błahe, marne, nędzne; ś. sobie z kogo stroić = wyśmiewać ś. z niego; w ś. co obracać = pozbawiać charakteru poważnego; na ś. = na pośmiewisko; na ś. wystawiać = ośmieszać; parskać, pękać, rwać, zrywać boki ze ś-u = zanosić ś. od ś-u, śmiać ś. głośno, serdecznie, bez opamiętania; pobudzać do ś-u = rozśmieszać; wszyscy w ś. = roześmiali ś.; powstał ś. = zaczęto ś. śmiać.
Śmiechliwy, uśmiechający ś. łagodnie.
Śmiechotwórca, człowiek, rozśmieszający innych, śmieszek.
Śmiechotwórstwo, pośmiewisko.
Śmiechowisko, przedmiot śmiechy; pośmiewisko.
Śmieciarka, kobieta, przebierająca śmiecie dla wyszukiwania w nich rzeczy cenniejszych, gałganiarka; przen., nędzarka, łopatka do, śmieci.
Śmieciarz, mężczyzna, przebierający śmiecie w poszukiwaniu rzeczy cenniejszych, gałganiarz; człowiek, wywożący śmiecie z podwórek; człowiek, robiący nieporządek, zaśmiecający; przen., nędzarz; autor pism nie mających żadnej wartości.
Śmiecić, rozsypywać, rozrzucać co nieporządnie, w niewłaściwe miejsca, rozsypywać śmiecie, zanieczyszczać.
Śmiecie (-ci), rzeczy, które ś. wymiata, wyrzuca, jako niepotrzebne, odpadki; przen., wyrzutki społeczeństwa, zgręzy społeczne, szumowiny; wracać ś. na stare ś. = na dawne miejsce zamieszkania, w strony rodzinne; każdy pan na swoich ś-ach = u siebie w domu każdy ś. może rozporządzać; każdy kur na swoich ś-ach śmielszy = każdy jest śmielszy u siebie w domu.
Śmieciówka, owad z rzędu dwuskrzydłych, muchowatych.
Śmiecisko, kupa śmieci, gnoju, śmietnik.
Śmiecisty, pełen śmieci, zaśmiecony.
Śmieciuch, człowiek nieporządny, gnojek, nięchluj.
Śmieciucha, Śmieciuszka, Pośmieciuszka, ptak śpiewający stożkodzioby z rodziny skowronków (fig.), dzierlatka.
Śmieć, ośmielać ś., odważać ś., mieć śmiałość, mieć odwagę, być zuchwałym.
Śmiele, przysł. — p. Śmiało.
Śmielec — p. Śmiałek.
Śmierciodajny, dający śmierć, zabójczy.
Śmierciogroźny, Śmierciogrozy, grożący śmiercią.
Śmierciolotny, Śmiercionośny, Śmiercionoszy, niosący śmierć.
Śmierciopłatny, nabywany z narażeniem życia.
Śmierciorodny, Śmierciorody,
