Wajdelota, lit., niższy kapłan i pieśniarz za czasów pogańskich Litwy, ofiarnik.
Wajdelotka, lit., rodzaj niższych kapłanek u dawnych Litwinów.
Wajnsztyn, Wajnsztejn, nm., kamień winny.
Waka — p. Szarowaka — p. Szarogłaz.
Wakacje, łć., czas wolny od zajęć szkolnych między końcem jednego roku szkolnego a początkiem drugiego, ferje.
Wakacyjny, łć., odnoszący ś. do wakacji.
Wakans, Wakancja, łć., miejsce, posada w biurze, w urzędzie nie zajęta, nie obsadzona, będąca do zajęcia.
Wakat, właśc. Vacat, miejsce wolne, próżne, nie zajęte, wakujące; w książce: stronica pusta, nie zadrukowana.
Wakcyna, łć., ospa krowia, krowianka.
Wakcynacja, łć., szczepienie ospy ochronnej.
Wakcynować, łć., zaszczepiać ospę sztuczną.
Wakować, łć., być nie zajętym; o urzędzie, miejscu, posadzie: być wolnym.
Wakumetr, łć., przyrząd do mierzenia prężności powietrza w maszynie pneumatycznej (f.).
Wakuola, łć., maleńka przestrzeń pusta między komórkami, składającemi organizm.
Wal, Waleń, nm., wieloryb.
Walać, brudzić, plamić; w. sukno = folować; w. ś., brudzić ś., plamić ś., kalać ś., tarzać ś. w błocie, w kurzu; leżeć w nieładzie, nieporządku, poniewierać ś., przewracać ś.
Walc, nm, taniec wirowy pochodzenia niemieckiego w tempie ¾ muzyka do niego.
Walcować, nm., tańczyć walca.
Walcować, nm., ugniatać (drogę, rolę) za pomocą ciężkiego wału, ciągnionego przez konie lub lokomobilę; przepuszczać między walcami bryłę żelaza, stali, żeby jej nadać kształt żądany (sztaby, relsu, drutu, blachy).
Walcowaty, mający kształt walca, podobny do walca.
Walcownia, zakład, w którym wyrabiają szyny, blachy, druty; maszyna, służąca do walcowania żelaza, do wyrobu blach metalowych (fig.).
Walcowy, dotyczący walca, walcowaty; odnoszący ś. do walca tańca.
Walcówka, narzędzie, przyrząd do walcowania, do gładzenia (papieru, tektury, skóry), do wyrównywania i przyciskania ziarna na roli.
Walczyć, prowadzić, toczyć z kim walkę, bić ś., mocować ś., pasować ś., ścierać ś. z kim, wojować, bojować, zmagać ś.; opierać ś. spotykanym na drodze życia przeciwnościom, przemagać trudności.
Walczyk, zdr. od Walc.
Waldhar, nm., trawa morska, rosnąca na dnie mórz strefy umiarkowanej, używana zamiast włosienia do wypychania materaców, mebli, do opakowywania towarów, a w krajach nadmorskich jako nawóz.
Waldharowy, nm., zrobiony z waldharu a. z waldharem.
Walec, bryła gieometryczna, utworzona obrotem prostokąta około jednego z jego boków, cylinder (fig.): sztuka drzewa, bryła kamienia a. minerału w kształcie mniej więcej walca gieometrycznego; w. rolniczy = cylinder drewniany a. żelazny,
