co waży, odważa; głos w muzyce, nie należący do żadnego z czterech głosów zasadniczych.
Wagary, Wagusy, łć., w gwarze żakowskiej włóczenie ś., wycieczki samowolne uczniów w godzinach lekcji szkolnych.
Wagmajster, nm., dozorca wagi, ważący towar na kolei a. na wadze rządowej.
Wagnerjanizm, Wagneryzm, łć., uwielbianie utworów dramatycznych i muzycznych Ryszarda Wagnera, twórcy tak zw. muzyki przyszłości; naśladownictwo tegoż.
Wagociąg, linja prostopadła do poziomu, pion.
Wagomiar, średnica kuli a. otworu działa, z której wnosi ś. ile waży kula a. jakiej wagi rzuca działo pociski; kaliber kuli a. działa.
Wagomierzyć, dochodzić wagi kali przez wymierzenie jej średnicy.
Wagon, ang., wóz kolejowy, tramwajowy itp. (fig.).
Wagonet, ang., mały wagon; wagonik, używany do przewożenia różnych materjałów kolejowych.
Wagorówny, Wagostrychowny, poziomy a. pionowy, ułożony wedle wagi.
Wagoruch, waga, ciężar, poruszający koła w zegarze ściennym; kółko, zastępujące wahadło w zegarku kieszonkowym.
Wagostrychownica, śródwaga.
Wagować, łć., tułać ś., wałęsać ś.; odbywać przechadzki w czasie godzin szkolnych; odważać ś. na co; być chwiejnym, namyślać ś.; robić brózdy na roli.
Wagowe, Ważne (-go), opłata za wagę, za przeważenie, oznaczenie ciężaru.
Wagowy, dotyczący wagi, należący do wagi jako przyrządu.
Wagus, łć., włóczęga, tułacz; w lm., w-y Wagary.
Wagusować, łć., chodzić na wagary.
Wahać, dok. Wahnąć; wprawiać w ruch wahadłowy, t. j. ruch miarowy to w tę, to w ową stronę około jednego punktu; chwiać, kołysać; w. ś., chwiać ś., kołysać ś.; przen., być w niepewności, co wybrać, nie wiedzieć, na co ś. zdecydować, co przedsięwziąć, czego ś. trzymać, na którą przechylić ś. stronę; dygotać, drgać.
Wahadlik, roślina z rzędu strąkowych, rodziny motylkowatych (fig.).
Wahadło, przyrząd, złożony z cienkiego giętkiego pręta, obciążonego w dolnym końcu masą metalową postaci soczewki, i zawieszonego w górnym końcu w ten sposób, że może ś. wahać w jedną i drugą stronę: w., reguluje ruch zegara (fig.).
Wahadłowy, dotyczący wahadła; w. ruch = odbywający ś. na sposób wahadła to w tę, to w ową stronę równomiernie.
Wahanie, rzecz., od Wahać, wątpliwość, niepewność, chwiejność, brak zdecydowania; drganie, dygotanie, oscyllacja.
Wahaty — p. Wahotliwy.
Wahnąć — p. nied. Wahać.
Wahnięcie, Wahnienie, jedno poruszenie wahadła od jednego krańcowego punktu do drugiego.
Wahotliwy, chwiejący ś., wahający ś., kołyszący ś.; niepewny, niezdecydowany.
Wahować się, wahać ś.
