Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/198

 Utrącić — p. nied. Utrącać.

 Utrecht, gatunek aksamitu.

 Utrefić włosy = ułożyć je w kędziory, ufryzować, uczesać starannie a. sztucznie; u. tkaninę jaką = ułożyć ją w zmarszczki, w fałdy sztuczne; u. ś., uczesać ś. starannie, ułożyć włosy sztucznie w loki, ufryzować ś.

 Utroskać (się), sfrasować (ś.), strapić (ś.), skłopotać (ś.).

 Utrud, utrudzenie, trud, fatyga.

 Utrudniać, dok. Utrudnić; trudnym a. trudniejszym czynić, stawiać czemu przeszkody, nie dopuszczać do spełnienia ś.

 Utrudzać, dok. Utrudzić (się), trudzić (ś.), fatygować (ś.), męczyć (ś.), mordować (ś.).

 Utrudzenie, rzecz. od Utrudzić; znużenie, zmęczenie, zmordowanie, fatyga.

 Utrudzić — p. nied. Utrudzać.

 Utrwać, wytrwać przez pewien czas.

 Utrwalać, dok. Utrwalić, trwałym czynić, umacniać; u. ś., stawać ś. trwałym, pewnym, niezmiennym, nie przestawać być, umacniać ś.

 Utrząsnąć, Utrząść — p. nied. Utrzęsać.

 Utrzebić, trzebiąc poucinać, wytrzebić, przetrzebić; wykastrować; wykapłonić.

 Utrzeć — p. nied. Ucierać.

 Utrzeźwić, otrzeźwić, doprowadzać do stanu trzeźwości.

 Utrzęsać, dok. Utrząść; wstrząsając, poruszając, zrzucać, strząsać, wstrząsać; wstrząsaniem uszkadzać.

 Utrzymać — p. nied. Utrzymywać.

 Utrzymałość, wstrzemięźliwość.

 Utrzymanie, rzecz. od Utrzymać; zaspokojenie potrzeb życiowych; koszty łożone, aby utrzymać siebie lub kogo; być na u. = żyć cudzym kosztem, wzamian za niemoralny stosunek.

 Utrzymanka, kobieta, zostająca na utrzymaniu wzamian za niemoralny stosunek, kochanka, nałożnica, metresa.

 Utrzymywać, dok. Utrzymać; trzymając nie puszczać, nie upuszczać, dzierżeć; dźwigać na sobie, podpierać, trzymać na sobie; zachowywać, trzymać, nie dozwalać, aby coś znikło, zmieniło ś., osłabło: u. ogień święty; u. co w dobrym stanie; u. pokój, zgodę, stosunki przyjazne i t. p.; broniąc, wspierając kogo a. co, przykładać ś. do zachowania kogo a. czego przy czym; trzymać na swoim koszcie, pokrywać z własnych funduszów koszty utrzymania czyjegoś: u. kobietę = być z nią w nieprawym stosunku; bronić, popierać: u. czyją stronę = być czyimś stronnikiem; twierdzić; być jakiegoś zdania; prowadzić: u. czyjeś interesy; u. ś., pozostawać w pewnej pozycji, nie zmieniając jej, stać na tym samym miejscu o swojej mocy, nie przewracać ś., nie upadać; zachowywać coś dla siebie, zostawać przy czym, nie oddawać: u. ś., przy ojcowiźnie; mieć dostateczne środki na utrzymanie, na zaspokojenie swoich potrzeb, żywić ś., żyć z czego; pozostawać gdzie, nie dawać ś. skąd wypędzić; trwać w tymże stanie, nie zmieniać ś., nie psuć ś.

 Utucznieć, stać się tucznym, tłustym.

 Utuczyć, uczynić tucznym, tłustym, ukarmić; u. ś., ukarmić ś. dobrze, tłustym, tucznym ś. stać, potłuścieć.

 Utulić, uspokoić, ukoić, uśmierzyć; wziąć kogoś w objęcia dla uspokojenia, przytulić, upieścić.

 Utułek, schronienie, przytułek.

 Utwar, roślina z rodz. złożonych.

 Utwardzać, dok. Utwardzić; czynić twardym a. twardszym.