Tryjola, Tryjolka, wł., trójka, figura muzyczna, złożona z 3 nut, a trwająca tyleż, co dwie nuty.
Tryjolet, fr., forma rymotwórcza, złożona z 8 wierszy, z których pierwszy powtarza ś. po trzecim, a po szóstym pierwszy i drugi.
Tryk, Trykacz, Tryksacz, baran nie trzebiony.
Trykacz, owad z rzędu dwuskrzydłych.
Trykać, Tryksać, dok. Tryknąć, Tryksnąć; o baranach, kozłach: bość rogami, uderzać głową: t. ś., bość ś. rogami, uderzać ś. nawzajem głowami, czubić ś.
Tryklinja, gr., u staroż. Greków i Rzymian trójkątny stół jadalny; także sala jadalna, gościnna.
Trykliwy, bodliwy, bodzący.
Trykolor, łć., trójbarwna flaga, takaż kokarda.
Trykotaż, Trykoty, fr., tkanina, robiona sposobem pończoszniczym, wyroby z takiej tkaniny.
Tryks, cios od ubodzenia rogami, uderzenie rogami a. głową.
Tryksać — p. Trykać.
Tryktrak, fr., rodzaj gry w kostki; rodzaj gry w karty.
Tryl, wł., ozdoba muzyczna, polegająca na szybkim powtarzaniu po sobie dwuch sąsiednich tonów.
Tryljon, łć., miljon biljonów (jedynka z 18 zerami).
Trylobity, gr., rodzaj skamieniałości pewnych skorupiaków zaginionych; trójłatowce (fig.).
Trylogja, gr., troistość; utwór literacki, złożony z trzech oddzielnych części, stanowiących jedną całość.
Trymestr, łć., ćwierćrocze, kwartał.
Trymorfizm, gr., trójpostaciowość.
Tryna, trociny, opiłki.
Trynica, opończa z grubego płótna.
Trynitarski, łć., dotyczący Trynitarza a. Trynitarzy, należący do nich.
Trynitarze, łć., zakon religijny świętej Trójcy, założony w 1198 r., mający na celu wykupywanie jeńców z niewoli tureckiej.
Trynka, w grze w karty: trzy asy, trzy króle, trzy damy; trzy rzeczy, trójka; potrójne szczęście, wyjątkowe szczęście.
Trynkgield, nm., napiwek, datek, udzielony posługującemu.
Trynomjum, gr., trójdzielna liczba.
Tryo — p. Trjo.
Tryp — p. Turmalin.
Trypa, gatunek materji jedwabnej.
Trypartycja, łć., trójpodział, podział na trzy części.
Trypela, Trypla, łć., piasek, pomieszany z gliną, spiekły i stwardniały, używany do polerowania szkła i kruszców.
Tryper, nm., rzeżączka, zaraźliwe zapalenie kanału moczowego (choroba weneryczna).
Trypla, nm., gatunek glinki, złożonej z drobniutkich skorupek okrzemek, służącej do polerowania metali, rogu, bursztynu i t. p.
Trypla, fr., w grze bilardowej: uderzenie jednej kuli drugą tak, aby ta ś. dwa razy od bandy odbiła.
Tryplet, łć., trzy wiersze rymowane, stanowiące jakieś przysłowie lub zagadkę.
Tryplika, łć., w prawie: odpowiedź oskarżającego na replikę, t. j. na odpowiedź oskarżonego, odpowiedź trzecia.
Tryplikat, łć., trzecia kopja.
Tryplować, łć., potrajać.
Trypsyna, gr., jeden ze składników soku trzustkowego, pomocny w trawieniu, rozpuszczający białko.
