Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/899

 Szulerować, nm., grać, ogrywać się w karty.

 Szulerski, nm., odnoszący się do szulera, właściwy szulerowi.

 Szulerstwo, nm., namiętność do gry hazardownej.

 Szum, głośny szmer, hałas jednostajny; odgłos z powodu wiania wiatru; zawrót głowy wskutek nadmiaru trunków; s. w uszach = szmer, powstający przy niektórych chorobach, po użyciu pewnych lekarstw, np. chininy i t. p.; kruchy bursztyn w małym, płaskim kawałku.

 Szumek, piana na trunkach, mus; rodzaj grzybka z rodziny purchatkowatych.

 Szumieć, szum wydawać, wiać z odgłosem, huczeć, szemrzeć, szeleścić, hałasować jednostajnie; żyć szumnie, hulać, birbantować, prowadzić życie rozrzutne; musować, wydzielać z siebie bąbelki gazu, zwłaszcza dwutlenku węgla; s-i mi w głowie, w uszach = odczuwam szum.

 Szumiłeb, Szumimózg, warchoł, wartogłów.

 Szumisty, pełen szumu, szumny.

 Szumka, ukr., wesoła, skoczna piosenka.

 Szumnie, Szumno, przysł., ze szmerem, z szumem, z hałasem; przen., dumnie, pysznie, z przepychem, z komfortem; rozrzutnie, hulaszczo.

 Szumnodumny, zarozumiały, nadęty, pyszny.

 Szumnogałęźny, mający szumiące gałęzie.

 Szumnolotny, przelatujący z szumem.

 Szumność, szumienie; życie szumne, wytworne, hulaszcze, rozrzutność; nadętość, pycha; s. stylu = górnolotność, bombastyczność.

 Szumny, wydający szum, szumiący, szemrzący, głośny, wspaniały, wystawny, okazały; nadęty, pyszny; rozrzutny, hulaszczy; s. styl = nadęty, bombastyczny, górnolotny.

 Szumować, oczyszczać z szumowin; zbierać ziarna, pianę, zgręzy pływające po powierzchni wody; musować, wydzielać z siebie gaz w postaci bąbelków.

 Szumowaty, mający na sobie nieco szumu, pienisty, pieniący ś.

 Szumowiny (-in), piana, pływająca po powierzchni płynu; s. na rosole = ścięte białko w postaci kłaczków; to, co jest najgorszego: s. społeczne, s. społeczeństwa = wyrzutki, hultaje, łotry, rabusie.

 Szumowisko, piana brzydka, nieczysta.

 Szumówka, wódka, otrzymana przez drugą destylację.

 Szupas, nm., administracyjne wysłanie kogo do miejsca urodzenia pod nadzorem, wysłanie etapem, ciupas.

 Szupin — p. Różanecznik.

 Szupina, łupinka, skórka.

 Szur, na Polesiu: czwarta część sążnia sześciennego.

 Szurać, posuwać, przesuwać coś ciężkiego z głuchym hałasem, szelestem; s. ś., poruszać ś. ciężko z głuchym hałasem, iść, wlec ś., powłócząc nogami.

 Szurek, nm., nicpoń, szubrawiec, szelma; gatunek ziemi piaszczystej, gruboziarnistej, nieurodzajnej.

 Szurgać, Szurgotać — p. Szurać.

 Szurgot, chrobot, szmer, hałas głuchy, pochodzący od poruszania ciężkich przedmiotów; osoba bez wychowania, niechlujna pod względem fizycznym a. moralnym, flądra; osoba a. rzecz godna pogardy, to, czym pomiatają.

 Szurgotać — p. Szurać.

 Szurować — p. Szorować.

 Szurpa, ptak domowy o nastrzępionym pierzu.