Stwardnić, Stwardzić — p. nied. Stwardniać.
Stwardnieć, Stwardnąć, stać twardym, skrzepnąć, stężeć.
Stwardnienie, rzecz. od Stwardnieć; stwardniałość.
Stwardzać — p. Stwardniać.
Stwardziały, który stwardział, stwardniały.
Stwardzić — p. Stwardnić.
Stwardzieć — p. Stwardnieć.
Stwarzacz, ten, co stwarza, stwórca.
Stwarzać, dok. Stworzyć; czynić z niczego, wyprowadzać z niczego, nadawać byt temu, czego nie było; robić, czynić, wytwarzać, tworzyć: s. dzieło sztuki, utwór literacki i t. p.; wyprawiać,; płatać, wyrabiać; oni są dla siebie, jakby stworzeni = odpowiadają sobie wzajemnie, pasują do siebie.
Stwierdzać, dok. Stwierdzić; dawać moc prawną, sankcjonować, potwierdzać; przekonawszy ś. o czym, podawać to za prawdę niezbitą, uznawać za pewne, poświadczać; dawać świadectwo czemu; konstatować; stosować w życiu jakąś teorję: s. śmiercią własną wierność swym hasłom; s. ś. stwierdzać ś., sprawdzać ś., ziszczać ś.
Stwierdzenie, rzecz. od Stwierdzić; s. faktu = ustalenie, skonstatowanie, uznanie za pewnik, potwierdzenie, poświadczenie.
Stwora, potwór, poczwara, dziwotwór, straszydło, zmora.
Stworność, zgodność, harmonja; udatność, kunszt, zręczność.
Stworzenie, rzecz. od Stworzyć; to co stworzono, dzieło Stwórcy, twór; istota stworzona, zwierzę, człowiek; od s-a świata = od początku świata; wygląda, jak nieboskie s. = okropnie; nieme s. = zwierzę, bydlę.
Stworzenny, Stwórczy, posiadający moc stwarzania, twórczy; odnoszący ś. do stwarzania.
Stworzeńko, Stworzonko, zdr. od Stworzenie.
Stworzyciel, Stwórca, ten co stworzył, twórca; Bóg Ojciec, pierwsza osoba Trójcy Św.
Stworzycielka, kobieta, która coś tworzy a. tworzyła.
Stworzycielski, odnoszący ś. do stworzyciela, właściwy stworzycielowi.
Stworzyć — p. nied. Stwarzać.
Stworzysty, mogący być stworzonym.
Stwór, stworzenie; szkielet; wygląda jak s. = jak cień, b. mizerny.
Stwórca — p. Stworzyciel.
Stwórczy, Stworzycielski, stwarzający, twórczy, dotyczący stwarzania.
Stybin, Stybina, łc., minerał, błyszcz antymonu.
Stychicznie, gr., w połączeniu z innymi wierszami, o większej liczbie głosek.
Stychiczny, gr., wierszowy, odnoszący ś. do budowy wiersza.
Stychjologja, gr., nauka o początku wszechrzeczy.
Stychomancja, gr., wróżenie za pomocą kartek z wierszami.
Stychometrja, gr., liczenie wierszy w rękopisie, dla określenia wielkości oddzielanie wierszy.
Stychometryczny, gr., odnoszący ś. do stychometrji.
Stychomytja, gr., w dramacie greckim żywy djalog dwu odpowiadających sobie nawzajem osób.
Stychonomancja, gr., wróżenie za pomocą imion, napisanych na kartkach.
Styczeń, pierwszy miesiąc roku.
Styczna, linja prosta, stykająca ś. z obwodem koła w jednym punkcie; jedna z funkcji trygonometrycznych — p. Tangens (fig).
