ka, mająca być owocową; odnoga, bocznica kolejowa; wyniosłość na spodzie kopyta końskiego, podobna do grotu strzały; s. piorunowa = skamieniałość z gromady belemnitów, piorunowiec; roślina z rodziny żabińcowatych, strzała wodna (fig.).
Strzałkowaty, mający kształt strzałki.
Strzałobójca, zabijający strzałami.
Strzałonośny, noszący strzały, sięgający strzałą: pocisk s.
Strzałotrafny, celnie strzelający.
Strzałowe (-ego), nagroda pieniężna, którą dostaje strzelec od ubitego zwierza; część z ubitego zwierza, przypadająca myśliwemu w nagrodę; opłata od strzałów chybionych przez myśliwych, obracana na cel dobroczynny.
Strzałowy, odnoszący ś. do strzały, pochodzący od strzały.
Strzaskać, stłuc, zbić z trzaskiem, roztrzaskać, zgruchotać, zdruzgotać; s. ś., stłuc ś., zbić ś. z trzaskiem, roztrzaskać ś., zgruchotać ś.
Strząchać — p. Strząsać.
Strząchnąć — p. Strząsać.
Strząsać, dok. Strząchnąć, Strząsnąć, Strząść; trząsaniem zrzucać, otrząsać, obtrząsać; wstrząsać, potrząsać, wzruszać: s. ramionami; szukając przewracać wszystko, przeszukiwać starannie, szukając przerzucać, przetrząsać; s. ś., wstrząsać ś., otrząsać ś., wzruszać ś.; obrywać ś., utrząsać ś.; odpadać; zrzucać ś., wstrząsnąwszy, uwalniać ś. od czego; wzdrygać ś.
Strząsnąć — p. nied. Strząsać.
Strząść — p. nied. Strząsać.
Strzebla, ryba członkopromienna, karpiowata, psterka, bystrzyk, olszanka.
Strzec, pilnować, mieć pod swoją strażą, dozorować, mieć baczenie, stać na straży; zachowywać, konserwować, ochraniać, bronić; dochowywać czego, przestrzegać, mieć co na oku, pilnować czego, dotrzymywać czego; s. ś., chronić ś., wystrzegać ś. czego, unikać kogo, czego, mieć ś. na baczności.
Strzecha, dach, słomą kryty, chata; przen., dom swój, gniazdo rodzinne; gminne pochodzenie, stan chłopski; żart. bujne włosy na głowie (f.).
Strzecharz, rzemieślnik, pokrywający dachy słomą.
Strzechotek, roślina z rodziny trędownikowatych.
Strzechwa, roślina z gromady mchów liściastych — p. grymja.
Strzeczny, stryjeczny.
Strzega — p. Stróżka.
Strzegotać, Strzekotać, o konikach polnych: właściwy im głos wydawać; ćwierkać, skrzeczeć.
Strzel, gatunek chrząszcza; bombardjer.
Strzelać, dok. Strzelić; wyrzucać pocisk z broni palnej a. z łuku, kuszy, procy i t. p.; s. kogo = uderzać, walić, strzelić kogo w gębę, w łeb; ciemno, choć w łeb strzel = zupełnie ciemno, nic nie widać; s. bez prochu = kłamać bezczelnie; chłop s-a, a Pan Bóg kule nosi = mówiąc o nieprzewidzianych wynikach zamierzeń i usiłowań ludzkich; s. na wiatr, w powietrze = gadać daremnie; jak strzelił = prościuteńko, wprost przed siebie, bardzo szybko; s. z bicza = trzaskać; minęło, odbyło ś. szybko, jak z bicza strzelił = niezmiernie szybko; korek s-a z butelki = wypada z trzaskiem; pękać z hukiem, rozpadać ś. z trzaskiem; buchać, tryskać czym; iskrzyć ś.,
