Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/706

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Skrót, rzecz skrócona, skrócenie; utwór literacki skrócony, wyjątek z niego, konspekt, kompendjum; osoba a. przedmiot lub ich części, zmniejszone na obrazie a. rysunku wskutek oddalenia perspektywicznego.

Skrub (skrob), ang., zarośla karłowate, gęste, kolczaste, trudne do przebycia, zwłaszcza w Australji (f.).

Skrucha, żal serdeczny za grzechy, kajanie ś., przyznanie ś. do winy i żałowanie tego czynu.

Skrupić (się), zemleć (ś.) grubo, zeszrotować (ś.), zbić (ś.) w gruzełki; s. ś. na kim = odpowiadać a. odpokutować za czyje winy; jednemu ś. zmiele, tobie ś. skrupi = niewinny odpokutuje.

Skrupulat, Skrupulant, łć., człowiek pełen skrupułów, drobiazgowo pilnujący ś., żeby nie uchybić swoim obowiązkom; człowiek wrażliwy, delikatny; unikający wyrządzania komu przykrości.

Skrupulatność, łć., wielka ścisłość i dokładność w wypełnianiu obowiązków, sumienność; drobiazgowe roztrząsanie wątpliwości sumienia, jakie nasuwa każdy własny czyn lub postępek.

Skrupulatny, łć., sumienny, akuratny, punktualny, drobiazgowy, dokładny; mający wiele skrupułów, dręczony skrupułami.

Skrupulizować, łć., być zbyt ostrożnym; mieć wątpliwości, być niepewnym w rzeczach sumienia, drobiazgowo rozważać, czy wykonany lub zamierzony czyn jest bez zarzutu.

Skrupuł, łć., niepokojąca wątpliwość w rzeczach sumienia; delikatność, drażliwość, wstrzymująca od postępku, mogącego sprawić komu przykrość; waga aptekarska = 1/3 uncji = 20 granom.

Skruszały, ten, który skruszał.

Skruszeć, stać ś. kruchym; przen., zmięknąć, spokornieć.

Skrutator, łć., obliczający głosy, podane przez głosujących; badacz, indagator.

Skrutować, łć., badać, śledzić, dochodzić.

Skrutynjum, łć., w prawie kościelnym przedwstępne zdadanie, czy powołany do zajęcia urzędu kościelnego odpowiada uzdolnieniem zadaniu; obliczenie głosów, oddanych przy tajnym głosowaniu, stwierdzenie wyniku wyborów.

Skrwawy, zakrwawiony, krwawy; czerwony, jak krew.

Skryba, Skrybent, łć., piszący, pisarz, sekretarz; gryzmoła, pismak.

Skrybenda, łć., bazgranina; utwór pisarski wartości nieznanej i wątpliwej.

Skrycie, rzecz., dokonana czynność skrywania, ukrycia; schrowanie, schowek, tajnik; przysł., tajnie, pokryjomu.

Skryćp. nied. Skrywać.

Skrypt, łć., pismo, dokument, rękopis; piśmienny dowód zaciągnięcia pożyczki, rewers, pokwitowanie, zobowiązanie.

Skryptor, łć., pisarz, autor, literat; tytuł wyższego urzędnika bibljotecznego.

Skryptury, łć., korespondencje, pisma, listy, papiery, dotyczące jakiego interesu.

Skrystalizowany, łć., zastygły w formy krystaliczne przy wydzielaniu ś. z roztworu; przen., ujęty w pewną stałą formę, obleczony w kształty konkretne, z dziedziny teorji wprowadzony w praktykę, powołany do istnienia, do życia, uformowany, wyraźny.

Skrytka, schowek, schowanie,