Skotnica, droga pod lasem między polami, wygon.
Skotnik — p. Skotarz.
Skotograf, gr., przyrząd do pisania w ciemności.
Skotołóstwo, nierząd ze zwierzęciem, sodomja.
Skotopaska, pasterka, pastuszka, skotarka; sielanka, idylla.
Skotysta, łć., zwolennik skotyzmu.
Skotyzm, łć., pogląd filozoficzny angielskiego filozofa Jana Dunsa Scota († 1308 r.), który upatrywał podstawy teologji chrześcijańskiej raczej w uczynkach, niż w spekulacji.
Skowany, skuty, okuty.
Skowroda, patelnia.
Skowronek, ptak śpiewający stożkodzioby, z rodziny tejże nazwy (fig.).
Skowronkowy — p. Skowrończy
Skowrończę, pisklę skowroków.
Skowrończy, Skowrończany, Skowronkowy, odnoszący ś. do skowronka, właściwy skowronkowi.
Skowyczeć, Skowytać, skomleć, jak pies, wydawać głos żałosny przeciągły, właściwy psu.
Skowyknąć, zaskowyczeć.
Skowyt, Skowyk, skowyczenie.
Skowytać — p. Skowyczeć.
Skowyra, gderacz, zrzęda, nudziarz; sknera, skąpiec.
Skowyrny, żywy, żwawy, ruchliwy, prędki, zgrabny.
Skozaczały, ten, który stał ś. Kozakiem, skozaczony.
Skozaczeć, skozaczyć ś.
Skozaczyć się, Skozaczeć, stać ś. Kozakiem, nabrać cech, właściwych Kozakom.
Skoźleć, stać ś. podobnym do kozła, zmienić ś. w kozła; nabrać cech, właściwych kozłowi.
Skóbel — p. Skobel.
Skóra, zwierzchnia powłoka ciała ludzkiego i zwierzęcego (fig.); skóra, zdarta ze zwierzęcia dla celów użytkowych, z sierścią a. bez niej, futro, rzemień; kora na drzewie; zwierzchnia spieczona powłoka chleba; łupina na owocach; przen., postać zewnętrzna, charakter, obyczaj: zmienić s-ę = zmienić ś., zmienić charakter a. obyczaje swoje; wleźć w czyją s-ę = wrodzić ś. w niego, być do niego podobnym; przen., bezpieczeństwo, życie, głowa; do s-y = do żywego, boleśnie, dotkliwie; oberwać po s-rze = być obitym, dostać nauczkę; odzierać, drzeć, łupić ze s-y, do trzeciej s-y, do żywej s-y = wyzyskiwać, krzywdzić; z jednego wołu dwuch s-r nie drą = z jednej rzeczy nie można mieć dwojakiego zysku; zdzierać z kogo s-ę = bić nielitościwie, wyzyskiwać go, kazać sobie za co płacić bardzo drogo; znać kogo po s-rze = po powierzchowności; czuć przez s-ę = przeczuwać, domyślać ś.; wrzeszczy, drze ś., jakby go ze s-y obdzierali = drzeć ś. w niebogłosy; znać kogo przez s-ę = przenikać go nawskroś; ledwo nie wyskoczę ze s-y = doznaję silnego wzruszenia; siedzi pod figurą, a ma djabła za s-ą = obłudny świętoszek; nie chciałbym być w twojej s-rze = w twoim położeniu; wilk w baraniej s-rze = człowiek zły, udający niewinnego, łagodnego; chodzić, jak w nie swojej s-rze = czuć ś. nie swój; zaleźć komu za s-ę, zalać sadła za s-ę = dokuczyć mu; dać komu w s-ę = wybić po pośladku; wart dostać po s-rze = zasłużył na to, by go wybić; s. jego będzie w robocie = wybiją go; nie ośla na mnie s. = nie jestem nieczuły na plagi; tego na wołowej s-rze nie spisze = jest tego
