Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/648

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

władczy, absolutny, autokratyczny; dobrowolny, nie wymuszony; swobodny, niezależny, niepodległy; dowolny, pochodzący sam z siebie.

Samowtór, przysł., z jednym tylko towarzyszem, we dwóch, we dwoje; żart., będąc pijanym, podochoconym.

Samowtóry, będący z jednym towarzyszem; podweselony, podochocony, podpity; s-a = ciężarna, brzemienna (o kobiecie).

Samowychowanie, wychowanie samego siebie.

Samowzgarda, wzgarda dla samego siebie.

Samozachowanie, zachowanie samego siebie, dążenie do obrony własnej, instynkt samoobrony.

Samozachowawczośćp. Samozachowanie.

Samozachowawczy, dążący do obrony własnej, mający na celu zachowanie siebie samego: instynkt s.

Samozadowolenie, zadowolenie z samego siebie.

Samozapalny, zapalający ś. sam przez ś.

Samozapładnianie, Samozapłodnienie, zapładnianie ś. osobnika przez siebie samego.

Samozaprzaniec, człowiek, który zaparł ś. samego siebie; został czyimś bezwolnym narzędziem.

Samozaprzaństwo, zaparcie ś. samego siebie.

Samozasłużony, ten, a. to, na który a. na co kto sam zasłużył, który ś. sam zasłużył.

Samozatrucie, zatrucie ś. organizmu jadem, w nim samym wytworzonym.

Samozjadanie, zjadanie ś. wzajemnie; żarcie ś. z sobą, wzajemna, zaciekła nienawiść.

Samozłudzeniep. Samołuda.

Samozmazap. Samogwałt.

Samozwaniec, człowiek, który przywłaszcza sobie cudze imię, tytuł, godność, prawa i t. p.; fałszywie mianujący ś. kim.

Samozwanka, forma żeńs. od Samozwaniec.

Samozwańczo, przysł., w sposób samozwańczy.

Samozwańczy, dotyczący samozwańca, właściwy samozwańcowi.

Samozwaństwo, występowanie w cudzej roli, pod cudzym imieniem, na cudzym stanowisku itp.

Samozwańszczyzna, czasy samozwańców w Rosji w początkach XVII wieku.

Samożercap. Samojad.

Sampan, ten oto człowiek, jegomość pan, jeśpan, którego oto widzicie.

Sampan, chińs., mała tratwa rzeczna a. łódź w Chinach, z domeczkiem mieszkalnym (fig.).

Samson, hebr., jeden z sędziów żydowskich, słynny z niezwykłej siły; przen., człowiek niezmiernie silny, siłacz; samolub, sobek; gatunek tytuniu mocnego.

Samum, Samun, arab., wicher gorący, duszny, unoszący tumany drobniutkiego pyłu, właściwy pustyniom Arabji, Syrji i północnej Afryki, chamsin.

Samura, świnia domowa; samica dzika, locha.

Samurai, jap., szlachcic japoński, wasal w Japonji.

Samusieńkip. Samiuchny.

Sanacja, łć., uzdrowotnienie; uporządkowanie, ulepszenie, poprawienie.

Sanatogien, łć., związek chemiczny kazeinu z glicerynofosforanem sody, dawany jako pokarm chorym i rekonwalescentom.

Sanatorjum, łć., zakład leczniczy w miejscowości zdrowotnej, uzdrowisko.