Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/591

 Roztrwoniciel, marnotrawca, hulaka, rozrzutnik.

 Roztrwonić, p. nied. Roztrwaniać.

 Roztrysk, roztryśnięcie ś., rozbryźnięcie ś.

 Roztryskać się, Roztryskiwać się, dok. Roztrysnąć ś.; rozlatywać ś. kroplami, rozpryskiwać ś. drobnemi cząstkami; przen., rozdzielać ś., rozszczepiać ś., rozdwajać ś.

 Roztrysnąć się — p. nied. Roztryskać ś.

 Roztrzask, zdruzgotanie; roztrzaśnięcie ś., iść w r-i = iść w rozsypkę, rozproszyć ś., rozprysnąć ś.

 Roztrzaskać — p. Roztrzaskiwać.

 Roztrzaskiwać, dok. Roztrzasnąć, Roztrzaskać; trzasnąwszy rozbijać, druzgotać, tłuc w kawałki z trzaskiem.

 Roztrząsać, dok. Roztrząsnąć; potrząsając rozrzucać, rozmiatać, rozsiewać; trząsnąwszy rozpuszczać, roztrzepywać; rozbijać, rozklekotywać, psuć, roznosić, roztrajkotać; przen., r. pogłoskę, wiadomość, plotkę = roznosić, rozpowszechniać; rozważać, rozpatrywać, badać pilnie, wszechstronnie; krytykować; r. komu sumienie = wytykać mu grzechy; chyba cię ze złości roztrzęsę = ubiję; r. ś., być roztrząsanym, rozpraszać ś.. rozsiewać ś.; trzęsąc ś., rozpadać ś. na kawałki, rozbijać ś., rozklekotywać ś., rozchodzić ś.

 Roztrząsywać — p. Roztrząsać.

 Roztrząść — p. nied. Roztrząsać.

 Roztrząśnięcie, Roztrząśnienie, dokonana czynność roztrząsania; zastanowienie, rozwaga, rozbiór, krytyka, ocena.

 Roztrzebiać, dok. Roztrzebić; grunt z pod lasu przysposabiać do użytku, karczować; trzebiąc, wycinając drzewa, rozszerzać jaką przestrzeń.

 Roztrzepać, p. nied. Roztrzepywać.

 Roztrzepanica, kobieta roztrzepana, roztargniona.

 Roztrzepanie, czynność roztrzepywania; roztargnienie, nieuwaga, nierozwaga, płochość, trzpiotostwo.

 Roztrzepaniec, człowiek roztrzepany, roztargniony, postrzeleniec, trzpiot, pustak, sowizdrzał; mleko zsiadłe, rozbite na rzadko.

 Roztrzepany, roztargniony, postrzelony, nieuważny; trzpiotowaty, lekkomyślny, płochy.

 Roztrzepiotać, trzepiotać bez umiarkowania.

 Roztrzepotać się, trzepotać ś. nieustannie.

 Roztrzepywać, dok. Roztrzepać; trzasnąwszy, trzepnąwszy, rozwijać, rozprostowywać; rozbijać trzepiąc, ubijać, rozklepywać: r. białko na pianę; r. włosy = wichrzyć, czochrać, kudłać; r. ś., rozwijać ś. przez trzaśnięcie, trzepnięcie, rozprostowywać ś.; wystrzępiać ś.; rozgadać ś., rozpaplać ś. na dobre.

 Roztrzeźwiać, dok. Roztrzeźwić; czynić nietrzeźwego trzeźwym, przywracać trzeźwość, wytrzeźwiać; ożywiać, czynić rzeźkim, orzeźwiać; r. ś., powracać do trzeźwości, odzyskiwać przytomność, wytrzeźwiać ś.

 Roztrzeźwieć, roztrzeźwić ś.

 Roztrzęsywać — p. Roztrząsywać.

 Roztrzpiotać się, rozswawolić ś., nie uważać, nie zachowywać ś. należycie.

 Roztucznieć, Roztuczyć się, roztyć ś., popełnieć.

 Roztuczyć, utuczyć, zanadto utuczyć.

 Roztulać, dok. Roztulić; roztwierać coś stulonego, rozchylać; odmykać, rozwijać delikatnie i ostrożnie.

 Roztulać się, rozproszyć ś. na tułaczkę.

 Rozturkotać się, turkotać nieustannie.

 Roztwarcie, roztworzenie, otworzenie, odemknięcie.