Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/558

 Rozklapać, uderzeniem rozpłaszczyć, rozchlapać.

 Rozklask, oklask rozlegający ś.

 Rozklaskać się, roznamiętnić ś. do dawania oklasków.

 Rozklasyfikować, Rozklasować, rozdzielić, rozłożyć na klasy, na kategorje, rozsegregować, uporządkować.

 Rozkląć, rozwiązać coś związanego; zdjąć klątwę, urok, zaklęcie.

 Rozklecać, dok. Rozklecić; coś skleconego rozbierać na części; rozdzielać niewłaściwie jaką całość.

 Rozklejać, dok. Rozkleić; coś sklejonego rozejmować, rozdzielać, rozlepiać; nie dopuszczać, by ś. coś dokonało, ułożyło, skojarzyło, udaremniać, rozchwiewać: r. małżeństwo, układy; r. ś., rozchodzić ś., rozpadać, rozlepiać ś. w miejscu, gdzie było sklejone; w klej ś. zmieniać = rozgotowywać ś.; przen., nie dochodzić do skutku, rozchodzić ś., rozchwiewać ś.

 Rozklekotać, Rozklektać, rozstroić, roztrajkotać, rozbębnić: r. instrument muzyczny, zepsuć go, r. wóz, powóz = zepsuć go przez ciągłą jazdę, zwłaszcza po złych drogach; zdenerwować kogo przez ciągłe gadanie mu czego: r. komu głowę; r. ś., klekotać zapamiętale, rozgadać ś., rozpaplać ś., roztrajkotać ś., rozpuścić gębę, język.

 Rozklektać — p. Rozklekotać.

 Rozklepać — p. nied., Rozklepywać.

 Rozklepywać, dok. Rozklepać; bijąc młotem, klepiąc, rozciągać, rozbijać, płaszczyć, rozszerzać, rozdeptywać przez chodzenie: r. obuwie; rozstrajać instrument muzyczny, rozklekotać; r. ś., o obuwiu: rozszerzać ś., rozdeptywać ś. przez noszenie.

 Rozklęczeć się, chętnie i nieustannie klęczeć.

 Rozkluć, Rozkluwać, klując, dziobem uderzając rozbić, porozbijać, rozdziobać; rozchwytać, pozjadać dziobiąc.

 Rozkład, rozkładanie, rozłożenie, rozbiór na części, na pierwiastki składowe, analiza chemiczna; psucie ś., gnicie, rozpadanie ś. tkanek; porządek, według którego coś rozłożono, ułożono, urządzono, zbudowano: r. pokojów w domu, w mieszkaniu, r. jazdy pociągów, parowców; r. nauk, zajęć szkolnych, uniwersyteckich = plan; r. utworu literackiego, naukowego = plan, kompozycja; r. moralny = upadek moralności, demoralizacja; w myśl., mieć na r-dzie = przypadać na kogo pod względem ilości ubitej zwierzyny.

 Rozkładacz, Rozłożyciel, człowiek, który rozkłada a. rozłożył.

 Rozkładać, dok. Rozłożyć; rozwijać, rozpościerać, rozciągać coś zwiniętego, złożonego; kłaść wiele rzeczy jedną obok drugiej, tak iż wiele miejsca zajmują, rozstawiać, rozmieszczać, układać porządnie, systematycznie; otwierać, rozsuwać: r. ręce, nogi, r. książkę, cyrkiel; r. mapę = rozpościerać ją, rozdzielać na części składowe, na pierwiastki, dokonywać analizy, rozbierać: r. związek chemiczny; r. wypłatę na raty; r. obóz = rozbijać; r. ogień, ognisko = rozpalać; r. ś., być rozkładanym; rozkładać samego siebie, rozciągać ś., rozwalać ś., zwalać ś., rozpościerać ś., rozpierać ś.; dawać ś. rozbierać na części, być rozbieranym; rozmieszczać ś., rozkwaterowywać ś., roztasowywać ś., stawać obozem; dzielić ś. na pierwiastki, na części składowe; psuć ś. przez rozkład chemiczny, gnić, fermentować.

 Rozkładny, Rozkładalny, dający ś. rozkładać, składany, rozbierany; dający ś. rozłożyć, złożony z różnych części, z różnych pierwiastków.