rzeń z dziejów Kościoła i państwa, układane przez duchownych w wiekach średnich, annale, annały; pismo perjodyczne, ukazujące ś. raz na rok.
Rocznikarski, dotyczący rocznikarza a. rocznikarstwa.
Rocznikarstwo, spisywanie roczników, praca rocznikarza; dział roczników w literaturze pewnego narodu a. pewnej epoki.
Rocznikarz, autor rocznika, spisujący rocznik, annalista.
Rocznorogi, mający rogi roczne, t. j. co rok opadające i odrastające.
Roczny, odnoszący ś. do całego roku; zdarzający ś. corocznie, przypadający raz na rok, doroczny; trwający cały rok, całoroczny: kurs r.; żyjący, trwający rok: roślina r-a.
Roczyć, wydawać wyrok, dekret, orzekać, stanowić.
Rod, łć., metal, pierwiastek chemiczny, znajdujący ś. w rudach platynowych.
Rodacki, w wyr.: po r-ku mówić = przekręcając umyślnie wyrazy.
Rodactwo, stosunek wzajemny między rodakami, ziomkami.
Rodaczka, forma ż. od Rodak.
Rodak, człowiek, pochodzący z kraju w którym ś. urodził, należący do tegoż narodu; ziomek, współziemianin, współobywatel.
Rodał, zwój pergaminowy, zawierający pięcioksiąg Mojżesza, napisany po hebrajsku.
Rodanek, w chem., siarkocyjanek.
Rodel, nm., saneczki dla alpinistów do zsuwania ś. ze śnieżnych wyniosłości.
Rodela, Rondela, fr., tarcza drewniana, skórą powleczona.
Rodnia, organ, w którym powstaje komórka jajowa u roślin bezkwiatowych (fig.).
Rodnik, pochodzenie, rodowód, genealogja, papiery rodzinne.
Rodniowce, rośliny bezkwiatowe, wytwarzające zarodniki w rodniach.
Rodność, stosunek liczby nowonarodzonych do liczby ludności w tym samym okresie czasu.
Rodny, odnoszący ś. do rodzenia, rodzajny: części r-e = narządy płciowe męskie i żeńskie; wrodzony, przyrodzony, z urodzenia pochodzący: znak r.; płodny, plenny, żyzny, urodzajny.
Rododendron, gr., roślina egzotyczna z rodziny wrzosowa tych, różanecznik (f.).
Rodografja, gr., opisanie róż.
Rodomontada, łć., samochwalstwo, blaga, junakierja.
Rodopis, Rodopisarz, historyk czyjego rodu, gienealogista.
Rodopisarski, dotyczący opisu rodu a. rodów; gienealogiczny.
Rodopisarstwo, praca rodopisarza; dział gienealogji w literaturze.
Rodowity, pochodzący z jakiegoś roiu a. narodu po ojcu, po matce; czystej krwi; rdzenny, prawowity, istotny, prawdziwy, typowy: r. Polak, Francuz; wrodzony, język r. = ojczysty; przen., przyrodzony, właściwy, naturalny, typowy, charakterystyczny dla kogo.
Rodowo, przysł., pod względem rodu.
Rodowodowy, dotyczący pochodzenia, rodowodu; gienealogiczny.
Rodowód, wyprowadzenie kolejne pochodzenia z rodu i członków tegoż rodu — p. Gienealogja.
Rodowy, odnoszący ś. do rodu, rodzinny, familijny; dotyczący miejsca urodzenia; rzecz., członek rodu, familjant.
