Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/441

 Przymurze, miejsce przy murze, podmurze, zamurze, plac, otaczający mury miasta.

 Przymus, przymuszenie, zniewolenie, mus, przyniewolenie; konieczność; przemoc, gwałt, poparta siłą wola, kierująca czynami innych ludzi; p. osobisty = areszt, uwięzienie kogo podczas śledztwa sądowego, za długi i t. d.; p. adwokacki = konieczność bronienia z urzędu ubogich oskarżonych.

 Przymusiciel, ten, który przymusza kogo, przy nie wal a do czego.

 Przymusić — p. nied. Przymuszać.

 Przymuskiwać, dok. Przymuskać, Przymusnąć; ręką gładzić, wygładzać muskając, gładząc przyciskać, przypłaszczać; przyczesywać gładko; przen., przytłumiać, ugłaskiwać, zażegnywać na czas jakiś.

 Przymusowo, przysł., z przymusu, z konieczności, gwałtem, pod przemocą.

 Przymusowy, dokonywany pod przymusem, pod przemocą, niedobrowolny, konieczny, musowy; taki, na którego wywierają gwałt, czyniący co pod przymusem.

 Przymuszać, dok. Przymusić; sprawiać, żeby kto robił co mimo swej woli, gwałcić jego wolę, zmuszać; zniewalać, przyniewalać; p. ś. do czego = gwałt sobie zadawać, żeby zrobić co wbrew swojej woli, swym przekonaniom, upodobaniom i t. p.; krępować ś., ceremonjować ś., ambarasować ś.

 Przymuszony, zmuszony, przyniewolony, wymuszony, niedobrowolny, niewłasnowolny; nienaturalny, sztuczny, przesadnie wytworny, wyszukany.

 Przymykać, dok. Przymknąć; przykładać, przystawiać, przysądzać, przysuwać; zamykać niezupełnie, nieco przywierać, zostawiać nawpół uchylone, rozchylone: p. drzwi, okno, usta, oczy; p. ś., niezupełnie ś. zamykać; przybliżać ś. sunąc ś., przysuwać ś., podchodzić, przypełzać.

 Przymykalny, dający ś. przymykać.

 Przynabywać, dok. Przynabyć; więcej jeszcze nabywać, dokupywać.

 Przynaglać, dok. Przynaglić; zniewalać, skłaniać do pośpiechu, naglić, popędzać, napędzać, zmuszać do szybkiej roboty, decyzji i t. p., pilić kogo; nacierać na kogo, przyśpieszać.

 Przynająć — p. nied. Przynajmować.

 Przynajmniej, przysł., choć, chociaż, ostatecznie; co najmniej, jeśli nie można więcej, jeśli nie można inaczej.

 Przynajmować, dok. Przynająć; najmując, dodawać do już najętego, donajmować.

 Przynależeć komu, należeć ś. komu; należeć do kogo, być jego własnością, z prawa mu przypadać, przysługiwać mu; przystawać, być odpowiednim, właściwym: p-y = przystoi, wypada, należy, uchodzi, godzi ś; p. do czego, być czyją powinnością, być przywiązanym do czego, stanowić czego nieodzowną cząstkę, stałą cechę; p. ś., należeć ś., być własnością czyją.

 Przynależnie, przysł., należnie, porządnie, właściwie.

 Przynależność, należytość, przyległość; właściwość, kompetencja: p. sądu; w lm., p-ci = wszystko to, co do czego należy, co ś. na co składa.

 Przynależny, Przynależyty, należący, należny; odpowiedni, przyzwoity, właściwy, słuszny, stosowny; należący do czego, stanowiący jego część składową, odnośny; podległy, zawisły, poddany.

 Przynależytość — p. Przynależność.