świat, urodzenie się, urodziny; przen., zaczątek, zawiązek, geneza.
Porohy (-ów), skały w korycie rzeki, powodujące wodospady: p-y dnieprowe (fig.).
Porok, taran do rozbijania murów.
Porokoszowy, który nastąpił po rokoszu.
Poromantyczny, który nastąpił po romantyzmie, po epoce romantyzmu.
Poronią, rodzaj mięczaka skamieniałego.
Poronić, nied. Poraniać; porodzić płód martwy, niedoszły, porodzić przedwcześnie, nie donosić, zrzucić; p. umyślnie = spędzić płód; p. o rogach jelenich: zrzucić je; przen., spłodzić, wyląc, wytworzyć coś niedokładnego, lichego.
Poroniony, urodzony przed czasem, niedonoszony; żart., płód p. = utwór sztuki a. literatury niedołężny, nieudolny, zamiar niedowarzony.
Poronny, poronienie sprawiający, spędzający płód.
Porończę, płód niedoszły, poroniony, martwo urodzony.
Porończy, odnoszący ś. do porończęcia, właściwy porończęciu; poroniony.
Porosić, zrosić, zwilżyć, popadać przez jakiś czas, pokropić: o deszczu.
Porosły, Porośnięty, czymś rosnącym okryty: trawą, liśćmi, włosami i t. p., obrosły.
Porosnąć, Porość — p. nied. Porastać.
Porost, porastanie, podrastanie, narastanie; wzrost; to, co rośnie na czym, po powierzchni czego, narośl; zarost: p. włosów; p-y, nazwa gromady roślin skrytopłciowych, plechowców (fig.).
Porostnica, roślina z gromady mchów, klasy wątrobowców (fig.).
Porośl, Poroślina, miejsce zarosłe trawą, krzakami i t. p.; to, co porasta (trawa, włosy i t. p.) — p. Porost.
Porowatość, gr., własność ciał posiadania porów, dziurkowatość, gąbczastość.
Porowaty, gr., dziurkowaty, gąbczasty.
Poroz-, czasowniki niedokonane, złożone z temi przyimkami, przybierają znaczenie dokonanych i oznaczają czynność, stosowaną wielokrotnie względem jednego przedmiotu albo osoby, lub też względem wielu przedmiotów a. osób kolejno, np. porozbierać, porozkładać, porozstawiać, porozrzynać; nie podajemy ich zatem szczegółowo, odsyłając do tychże czasowników niedokonanych bez tych przyimków.
Porozbiorowy, zaszły po rozbiorze Polski.
Porozejmowy, który nastąpił po rozejmie.
Porozumieć się — p. nied. Porozumiewać ś.
Porozumienie, zrozumienie, pojęcie; mniemanie, sąd o rzeczy; zgodne pożycie; dobre stosunki, harmonja, zrozumienie się wzajemne, jedność myśli i zamiarów; dojść do p-a = zgodzić ś. na jedno, ułożyć ś. co do jakiej sprawy; podejrzenie, posądzenie; sąd, pojęcie, mniemanie; p. ś., zrozumienie ś., ułożenie ś., zmówienie ś, konszachty.
Porozumiewać się, dok. Porozumieć ś.; znosić ś., zmawiać ś., komunikować ś. z kim; dochodzić do porozumienia, wchodzić w porozumienie, dawać sobie wzajemnie do zrozumienia, godzić ś. na jedno, układać ś. co do jakiej
