Połabie, Polabie, kraj położony nad Łabą czyli Elbą.
Połabski, Polabski, przym. od Połabie.
Połachać, podrzeć odzież na sobie; pobiec dokąd.
Połachotać — p. Połechtać.
Połacić, poprzybijać łaty na krokwiach dachowych dla umieszczenia na nich dachówek, blachy i t. p.
Połać, szereg domów, ciągnących ś. jeden obok drugiego wzdłuż ulicy; kawał ulicy, kraina, okolica, okrąg; część czegoś płaskiego i szerokiego, szmat; spadzista powierzchnia dachu.
Poładnia, roślina z rodziny witułkowatych.
Poładnieć, stać ś. ładniejszym, wyładnieć.
Poładować, ukończyć ładowanie, poukładać, popakować, naładować.
Poładzić, do ładu doprowadzić, uporządkować, dać sobie radę w czym.
Połagodnieć, stać ś. łagodniejszym, złagodnieć.
Połagodzić, złagodzić, ułagodzić, ująć, zjednać.
Połajać, wyłajać, złajać nieco, zganić.
Połajanka, nagana, sfukanie, wymyślanie, obelgi słowne.
Połakomić, rozłakomić; p. ś., mieć apetyt na co, złakomić ś., przyswoić sobie co, zrobić co przez łakomstwo; dać ś. zwieść pokusie łakomstwa, połaszczyć ś., złasić się.
Połamać, złamać na kawałki, podruzgotać, pogruchotać, poprzełamywać, pokruszyć, poniszczyć, popsuć, pokaleczyć, nadwerężyć; ja ci kości p-ię, pokazując kij a. pięść = groźba; p-ny = pokrzywiony, pokoszlawiony, ułomny; p. ś., ulec połamaniu, rozpaść ś. na kawałki, podruzgotać ś.
Połamaniec, człowiek połamany, kaleka; przen., niezdara, pokraka.
Połapać, złapać, wyłapać wielu, pochwytać, rozgrabić, rozkraść, rozdrapać; p. ś., dać się schwytać; przen., zorjentować ś, zrozumieć, o co chodzi, uchwycić myśl przewodnią.
Połasić się, przymilić ś., przypochlebić ś.
Połaskotać — p. Połechtać.
Połaszczyć się, połakomić się, ułakomić ś. na co; dać ś. znęcić czemu.
Połata, roślina z rodziny połatowatych.
Połatać, załatać, po wstawi: łaty w wielu miejscach; naprawić, podreperować, doprowadzi do lepszego stanu; p. biedę = zaradzić jej; p-awszy, przysł. jako tako, od biedy, nie najgorzej.
Poławiacz, człowiek, który poławia, łowca.
Poławiać, łowić; p. ś., być poławianym.
Połazić, trochę łazić, pochodzić.
Połączać, dok. Połączyć; łączyć, wiązać, spajać, zespalać.
Połączenie, zespojenie, rzecz, za pomocą której jedna rzecz łączy ś. z drugą; miejsce złączenia, węzeł; p. telefoniczne, telegraficzne, elektryczne = za pomocą drutów i innych przewodników, kontakt; komunikacja kolejowa, parostatkowa: p. bezpośrednie = bez przesiadania, w tym samym wagonie.
Połączyć, złączyć, spoić, zespolić, zjednoczyć, skojarzyć: p. węzłem dozgonnym, małżeńskim = udzielać ślubu; p. ś., złączyć ś., zjednoczyć ś., skojarzyć ś., związać ś.; p. ś. z kim węzłem małżeńskim, dozgonnym = ożenić ś., wyjść za mąż.
Połechtać, Połaskotać, łechcząc, podrażnić rozkosznie; p. kijem =
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/215
Ta strona została przepisana.