Pokutować, czynić, odprawiać pokutę, odbywać pokutę, mazać grzechy pokutą; przen., odczuwać na sobie złe skutki złego czynu, lekkomyślności i t. p., cierpieć za grzechy; cierpiąc w czyśćcu za grzechy, oczekiwać zbawienia: dusza p-ująca = dusza czyśćcowa; tu coś p-uje = straszy, przeszkadza, ukazują ś. widma, upiory; przen., zawalać miejsce, poniewierać ś., nie móc sobie znaleźć stałego miejsca, tłuc ś., chodzić, i łazić, przewalać ś. z kąta w kąt.
Pokwalifikować, pooznaczać, do jakiej kategorji ma co należeć.
Pokwapić się, pośpieszyć ś., zanadto ś. pośpieszyć.
Pokwasić, skwasić, pokisić; przen., powaśnić, poróżnić; p. ś., pokisnąć, skwaśnieć; stracić humor
Pokwaterować, przebyć jakiś czas na kwaterach, porozmieszczać po kwaterach.
Pokwefić (się), poosłaniać (ś.) kwefami.
Pokwestować, zająć ś. trochę kwestą, kwestowaniem.
Pokwękać, jakiś czas być słabym, postękać.
Pokwilić, popłakać, pożalić ś., popiszczeć; ponucić żałośnie.
Pokwitać, dok. Pokwitnąć; pokrywać ś. rodzajem porostu, włoskami; pokrywać ś. pleśnią; puszczać kiełki; dojrzewać płciowo; w min., podlegać zwietrzeniu.
Pokwitnąć — p. nied. Pokwitać; zakwitnąć kolejno; okryć ś. kwiatami.
Pokwitować, napisać, że ś. otrzymało co: towar, pieniądze i t. d. i podpisać ś.; p. ś., ukończyć rachunki między sobą.
Polaczeć, Polaczyć, stawać ś. Polakiem, polszczyć ś., polszczeć.
Polać — p. nied. Polewać.
Polak, człowiek w Polsce urodzony, należący fizycznie a. duchowo do narodu polskiego, obywatel Polski; Mało P. = Małopolanin; Wielko P. = Wielkopolanin; mądry Polak po szkodzie = nabywać rozumu po klęsce, być nieprzewidującym.
Polakierja, junactwo polskie; pog., Polacy, szczególnie na obczyźnie.
Polakierować, powlec, pociągnąć lakierem.
Polakofil, przyjaciel Polaków.
Polakofilstwo, życzliwość dla Polaków.
Polakożerca, zawzięty nieprzyjaciel Polaków.
Polakożerstwo, zawzięta nienawiść dla Polaków, wrogie usposobienie względem Polaków.
Polamentować, przez pewien czas narzekać, skarżyć ś.
Polampartować się, połobuzować ś., popróżniaczyć.
Polana, pole, łączka, wśród gór i lasów; zdr. Polanka, Polaneczka.
Polanin, nazwa szczepu pierwotnego, mieszkającego w granicach Warty, Noteci i Gopła.
Polano, szczapa drzewa na opał; kawał drzewa, kłoda, bierwiono; przen., głupi jak p. = głupiec, pień, jołop, gamoń.
Polapisować, powlec, posmarować lapisem, zalapisować.
Polarność, łć., własność magnesu zwracania ś. ku biegunowi północnemu.
Polarny, łć., biegunowy, właściwy okolicom, położonym w pobliżu biegunów ziemi; gwiazda p-a = gwiazda biegunowa północna; zorza p-a = zjawisko częste w krajach podbiegunowych, polegające na tem, że od strony bieguna ukazuje się wśród ciemności nocnych łuk jasny, od niego promieniują ruchome słupy światła z początku białego, później barwnego, wreszcie wszystko to gaśnie; lis p. = lis właściwy krajom podbiegunowym: w zimie biały,
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/206
Ta strona została przepisana.
