Odtelegrafować, odpowiedzieć telegrafem, depeszą.
Odtęsknić, przestać tęsknić.
Odtleniać, forma dok. Odtlenić; pozbawiać pewien związek chemiczny tlenu; zastąpić w związku tlen wodorem.
Odtłaczać, forma dok. Odtłoczyć; odciskać, odbijać, oddrukować.
Odtłoczyna, odcisk w gipsie, wosku i t. p. jakiej płaskorzeźby (medalu, pieczęci i t. p.).
Odtłukiwać, Odtłukać, format. Odtłuc; stuknięciem, trąceniem część czego odłamywać, odbijać, odtrącać.
Odtłuszczać, forma dok. Odtłuścić; pozbawiać tłustości, odciągać tłuszcz.
Odtoczyć — p. nied. Odtaczać.
Odtransportować, odesłać, odwieźć, przewieźć, odstawić kogo.
Odtrącać, forma dok. Odtrącić; trąceniem o co odbijać, odłamywać; część czego odejmować, odliczać; odbijać, odpierać (cios, uderzenie); odpychać, odganiać; odrażać, zniechęcać, zrażać; o. ś., oddzielać ś., odrywać ś., odrywać ś. przy uderzeniu, trąceniu; trącając o co, oddalać ś., odpychać ś., odsuwać ś.
Odtroczyć, odjąć coś przytroczonego.
Odtrutka, lekarstwo przeciw truciźnie, antidotum.
Odtrząsać, Odtrząsnąć, trząść czym, aby spadło, odleciało; trząsnąwszy zrzucić co.
Odtrzepywać, Odtrzepać, trzepiąc odtrącić, odbić; skończyć trzepanie, wjtrzepać; przen., odmówić prędko i bez zastanowienia (o. modlitwę, lekcję).
Odtuczyć, na nowo utuczyć, aby nabrało ciała, odpaść.
Odtwarzać, forma dok. Odtworzyć; tworzyć coś nanowo, powtórnie, wznawiać, powtarzać; tworzyć coś na wzór czego, utwór jakiś wiernie naśladować; wykonywać jakiś utwór (o. dramat na scenie, o. muzykę, śpiew).
Odtwórca, ten, co odtwarza, naśladowca; artysta, odtwarzający cudzy utwór (aktor, wirtuoz).
Odtwórczy, wykonywany z odtworzeniem myśli czyjej.
Odtykać, forma dok. Odetknąć, Odetkać; otwierać co zatkniętego, wyjmować zatyczkę, odkorkowywać, odszpuntowywać; o. ś., otwierać ś. z zatyczki, wypadać (o zatyCzce),
Odtykać, Odtyknąć, powiedzieć komu nawzajem „ty“.
Odtylcowa broń = nabijana o. tyłu, t. j. od strony kolby.
Odtylcówka, fuzja odtylcowa.
Odtynkować, nanowo wytynkować, odbić tynk.
Oduczać, forma dok. Oduczyć; kogo czego a. o. kogo od czego = uczyć kogo, aby zaniechał, czego ś. był nauczył poprzednio; uczyć, aby ś. pozbył tego, do czego ś. był poprzednio nałożył, odzwyczajać; o. ś., zapominać tego, czego ś. poprzednio nauczyło, odzwyczajać ś. od czego, odwykać od czego.
Odumarlina, Odumarszczyzna, puścizna po osobie bezpotomnej; zabieranie po jednej sztuce bydła po śmierci gospodarza kmiecia na rzecz króla w dawnych królewszczyznach.
Odumierać, for. dok. Odumrzeć; kogo, czego = umierając, po sobie pozostawiać, osierocać; o pszczołach: wymierać, odpadać.
Odur, obłęd, zawrót głowy, odurzenie, uderzenie do głowy.
Odurzać, forma dok. Odurzyć; odejmować przytomność, przytępiać ją, narkotyzować (wino odurza); o. uderzeniem w głowę = ogłuszać, obałamucać, osmucić, sprawiać odmęt myśli, przywodzić do niepewności decyzji, o-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/973
Ta strona została przepisana.
