Obtrącić, oberwać, odtrącić, uszkodzić; otrząść, strącić — p. Otrącić.
Obtrektacja, łć., oszczerstwo, obmowa; oskarżenie kłamliwe.
Obtrektator, łć., oszczerca, potwarca; kłamliwy oskarżyciel.
Obtrzaskać — p. Otrzaskać.
Obtrząchać, Obtrząchnąć — p. Otrząchać.
Obtrząsać, Obtrząsnąć — p. Otrząsać, Otrząsnąć.
Obtulać, Obtulić — p. Otulać, Otulić.
Obturator, ić., muskuł zamykający, zatykający; płytka kościana, metalowa, ebonitowa, tworząca sztuczne podniebienie; zasłona, zatyczka; przyrząd w broni palnej, zatykający szczelinę, przez którą mógłby uchodzić gaz przy wystrzale; zatyczka chirurgiczna do ran a. otworów w ciele, zasłonka w narzędziach optycznych, zwężająca pole widzenia do wymiarów żądanych.
Obtykać, forma dok. Obetkać; naokoło szczelnie czym obkładać.
Obubrzeżny, odnoszący ś. do obu brzegów.
Obuch, odwrotna, gruba, płaska część siekiery do uderzania, przybijania (fig.); gatunek dawnej broni, mającej koniec cieńszy od młotka idący, zakrzywiony; być pod o-em = zostawać pod czyjąś groźną władzą; trzymać kogoś pod o-em = trzymać w grozie, pod przemocą; do o-a = do upadłego; dostać jak o-em po głowie = być czym zaskoczonym, przerażonym a. boleśnie dotkniętym.
Obuchać się, objeść ś., naćpać ś., opić ś.
Obucie, włożenie na siebie obuwia; obuwie.
Obuczać, forma dok. Obuczyć; ćwiczyć, uczyć, wezwyczajać.
Obuwać, forma dok. Obuć; wkładać na nogi obuwie; wkładać na siebie ubranie; o. ś., ubierać ś. w obuwie, wdziać obuwie.
Obudowa, wzmocnienie, ocembrowanie, omurowanie, obwarowanie (o. szybów w kopalniach).
Obudować, Obudowywać, zabudować naokoło, otoczyć budowlami, wzmocnić budowlę podparciem, omurowaniem; o. ś., nastawiać naokoło dużo budowli.
Obudówka, obudowanie, otoczenie budowlami, dobudowanie, podparcie budowli.
Obudzić, forma nied. Obudzać; rozbudzić kogo, przerwać mu sen, znaglić śpiącego do ocknienia ś.; oprzytomnić, wzniecić, wywołać, zapalić; o. ś., rozbudzić ś., ocknąć ś. z uśpienia, oprzytomnieć, powstać, wyniknąć, zrodzić ś.
Obukrajowy, dotyczący obu krajów.
Obulwarować, fr., obwieść, otoczyć bulwarami.
Obumarcie, odrętwienie sił żywotnych; letarg; wymarcie, wygaśnięcie, uschnięcie (gałęzi, drzewa), obumarłość.
Obumarły, na pół umarły, na brzegu życia będący, więcej umarły, niż żyjący; w letargu będący; zdrętwiały; pozbawiony sił żywotnych, osłabiony; wygasły; nie żyjący, uschły.
Obumarszczyzna, w dawnym prawie: przysługujące szlachcicowi polskiemu prawo zabierania ruchomości po zmarłym w jego majątku cudzoziemcu; własność bez właściciela.
Obumierać, forma dok. Obumrzeć; omdlewać, drętwieć, wpadać w letarg, odchodzić o. zmysłów, słabnąć, zamierać, zamrzeć, gasnąć, ginąć, usychać.
Obunogi, mający obie nogi.
Obuoczny, mający dwoje oczu, zastosowany do obu oczu.
