Mycka, nm., okrągła czapeczka bez daszka; piuska; jarmułka (fig.).
Myć, w wodzie a. innym płynie trąc czyścić, wodą a. innym płynem zlewając co oczyszczać z brudu, obmywać wodą; wyżłabiać, podmywać (rzeka myje brzegi); m. kogo a. m. komu głowę = upominać, łajać, besztać; m. ś. = oczyszczać ś. wodą a. innym płynem.
Mydełko, zdr. od Mydło; kawałek mydła, zaprawnego olejkiem pachnącym do mycia twarzy i rąk.
Mydlanka, bańka mydlana.
Mydlany, z mydłem (woda m-a); zrobiony z mydła (bańka m-a).
Mydlarczyk, czeladnik, chłopiec mydlarski.
Mydlarka, właścicielka fabryki mydła a. sklepu z mydłem; żona mydlarza, mydlarzowa; mydlniczka.
Mydlarnia, fabryka mydła; sklep z mydłem i świecami; izba przy łaźni, gdzie kąpiący ś. nacierają się mydłem.
Mydlarz, właściciel fabryki mydła; właściciel sklepu z mydłem i świecami.
Mydlarstwo, rzemiosło mydlarza.
Mydlasty, podobny do mydła; glina a. ziemia m-a = gatunek gliny, używany w tkactwie do pozbawiania tkaniny cząstek tłuszczo, glina a. ziemia folarska.
Mydleniec, roślina zapian; mydło górne, wodny krzemian glinu.
Mydlić, mydłom nacierać, namazywać; przen., wykręcać ś., wyłgiwać, wykpiwać, mydłkować; m. a. zamydlać komu oczy = oszukiwać go, zwodzić; m. ś., nacierać ś. mydłem; rozcierać ś., tworząc pianę (o mydle) pienić ś.; (o koniu) okrywać ś. pianą.
Mydlik, Mydlnica, roślina, zwana też czerwcem trwałym.
Mydliny, woda z mydłem rozpuszczonym, pozostała po myciu czego a. po praniu (zdr. Mydlinki).
Mydlnica, Mydlnik, Mydlik, Mydło, w bot., roślina z rodziny lepnicowatych (fig.).
Mydlniczka, naczynie do mydła, używane przy goleniu.
Mydlnik — p. Mydlnica; korzeń mydlnicy lekarskiej.
Mydłek, człowiek chytry, przebiegły, krętacz, oszust, szachraj, cygan; gamoń, cymbał.
Mydłkować, Mydlić, używać wykrętów, kręcić, wykręcać ś., cyganić, wykpiwać ś., wyłgiwać ś.
Mydło, w chem., sole kwasów tłuszczowych i żywicznych; m. górne — p. Mydleniec; w bot. — p. Mydlnica; m. szklane — p. Bransztajn; piana na koniu zziajanym; rodzaj gry towarzyskiej; pusta tabliczka w grze w domino; w grze: omyłka, zawiedzenie, krewa, pudło; golić bez m-a = bez trudu kogo okpiwać, oszukiwać, wyzyskiwać; w oczy puścić m. = obałamucić; idzie, jak po m-le = bardzo łatwo; zjeść m. = nabawić ś. wstydu, zawieść ś., pójść z kwitkiem; niegodny m-a za nim wozić = nie może ś. z nim równać; sprawić komu m. = upominać go surowo, sfukać, zwymyślać, wytłuc go, wybić go, sprawić mu łaźnię; wyglądać, jak m. zjadłszy = mieć kwaśną minę; wyszedł, jak Zabłocki na m-le = stracił wszystko, zubożał.
Mydłować, pudłować, chybiać; (o charcie) goniąc z innemi za zwierzyną, pozostawać w tyle.
Myjka, pomywaczka.
Myk! wykrz., wyrażający nagłe pomknięcie ś.: smyk! szust.!
Myketografja, Myketologja, Mykologja, gr, część botaniki o grzybach.
Mykita, kozak, człowiek, zręcznie jeżdżący na koniu; w myśl., lis.
