Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/803

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

spółki; u zwierząt i roślin: symbjoza.

Muza, gr., bogini sztuk pięknych i nauk; natchnienie, twórczość; sztuki piękne, poezja; roślina podzwrotnikowa z rodz. bananowatych, banan (fig.).

Muzameryt, ar., opowiadanie i rozmowa nocna w namiotach beduińskich i na popasach karawan przy księżycu.

Muzealny, łć., należący do muzeum.

Muzeografja, gr., opisanie przedmiotów, znajdujących ś. w muzeach.

Muzeologja, gr., nauka o urządzaniu i konserwacji zbiorów przyrodniczych, starożytnych, artystycznych i in.

Muzeum, gr., gmach, zawierający zbiory okazów natury, utwory sztuk, nauk, przemysłu i t. p.; publiczne zbiory naukowe lub osobliwości; m. archeologiczne = zbiór zabjtków starożytności; m. etnograficzne i t. d.

Muzułbas, tur.p. Musułbas.

Muzułman, Muzułmanin, Muślemin, Moślemin, arab., wyznawca Islamu cz. wiary mahometańskiej.

Muzułmanka, arab., wyznawczyni religji mahometańskiej.

Muzułmański, ar., mahometański.

Muzyczka, gr., lekki utwór muzyczny; kobieta, grająca na jakimś instrumencie, muzykantka.

Muzyczny, gr., mający związek z muzyką; do muzyki potrzebny.

Muzyk, gr., znający dobrze zasady muzyki i jej rodzaje; kompozytor; biegły wykonawca utworów muzycznych.

Muzyka, gr., sztuka łączenia dźwięków w utwory piękne czyli kompozycje i wykonywania tych utworów na instrumentach muzycznych lub głosem ludzkim; wykonywanie utworu muzycznego, granie, gra; dźwięczność, harmonijność, rytmiczność, zgodność, harmonja, miara, rytm; kocia m. = hałas rozmaitych, jednocześnie brzmiących, a nie harmonizujących z sobą dźwięków; zbior., muzykanci, orkiestra, kapela; chodzić na m-ę = na lekcję muzyki; w myśl., głosy psów, goniących zwierza, granie.

Muzykalja, gr., przedmioty, dotyczące muzyki (nuty, papier nutowy, instrumenty).

Muzykalność, gr., harmonijność, dźwięczność; znajomość muzyki; wrodzona zdolność do muzyki.

Muzykalny, gr., harmonijny, dźwięczny; znający muzykę, rozumiejący muzykę, mający zdolności do muzyki, umiejący grać.

Muzykant, gr., zajmujący ś. muzyką z zawodu, ale nie będący artystą, grajek.

Muzykantka, gr., kobieta, grająca na jakim instrumencie muzycznym; kobieta, zajmująca się muzyką; grająca w orkiestrze.

Muzykoman, gr., miłośnik namiętny muzyki.

Muzykomanja, gr., namiętne zamiłowanie muzyki.

Muzykować, gr., zajmować się muzyką, grać.

Muzykus, gr., rub., muzyk a. muzykant, grajek.

Mużyk, ukr., prosty chłop, gbur.

My-p. także Mi-.

My (nas, nam, nami, o nas); lm. od zaim. osobowego ja.

Myastenja, gr., niedomoga mięśniowa.

Mycelium, łć., część grzyba, złożona pospolicie z nici niekiedy bardzo długich, grzybnia (fig.).

Mycetes, gr.p. Myketes.

Mycie, rzecz, od Myć.