lowe, trunki, napoje gorące; papieros m.; m. oddział wojska = liczny; mocno czuć ś. dający, silny (zapach m.); ból m. = dotkliwy, możny, mający władzę, potężny; usilny, wytrwały (m-e postanowienie); m-a żądza = gwałtowna; m-a trucizna = szybko działająca; przekonywający, pewny, stanowczy, niezbity (m dowód); wyniosły, potężny, dzielny (m. umysł); m. w czym = wyćwiczony, biegły; w gram., spółgłoska m-a = wymawiana bez drgania strun głosowych, cicha, bezdźwięczna; karta m-a = posiadanie wielu wysokich kart i atutów przez jednego z grających; m. kolor = znaczna liczba atutów w jednym z kolorów u jednego z grających.
Mocodawca, ten (ta), co daje komu pełnomocnictwo do działania (forma ż. Mocodawczyni).
Mocować, dodawać mocy; probować mocy, natężać; przewyższać siłą, zwyciężać; m. ś. z kim, z czym = zmagać ś. z kim, walczyć z kim, próbować swej siły.
Mocowładca, stojący u steru władzy, minister.
Mocz, ciecz wodnista, z organizmu przez nerki wydzielana, zbierająca ś. w pęcherzu moczowym i kanałem moczowym odchodząca; uryna.
Moczałka, wiecheć, kawałek płótna zmoczony na kompres.
Moczar, bagno, trzęsawisko, mokra, nizinna łąka, mokradło (fig.).
Mocznica, zatrucie organizmu moczem, który przestał ś. wydzielać, uremja.
Mocznik, jeden ze składników moczu, amid kwasu węglanego.
Moczopędny, zwiększający wydzielanie ś. moczu.
Moczopłciowy, odnoszący ś. do narządów moczowych i płciowych (choroby m-e).
Moczowód, przewód, którym mocz z nerek dostaje ś. do pęcherza.
Moczówka, w medyc., chorobliwe, nadmierne wydzielanie moczu m. cukrowa a. choroba cukrowa; p. Cukrzyca.
Moczyć, czynić mokrym, zlewać płynem, zwilżać; zanurzać w płynie, trzymać w płynie; m. ś. = stawać ś. mokrym, zanurzać ś., zlewać ś. płynem, moknąć; oddawać pod siebie mocz.
Moczymorda, Moczygęba, Moczywąs, pijak, opilec, pijanica.
Moda, fr., zwyczaj przemijający, zależny od nawyknień, od gustu, od upodobania czasowego, zwłaszcza co do ubierania ś.; szczególny sposób postępowania, coś nowego, odmiennego.
Modalizm, Modalność, łć., nauka, według której trzy osoby Trójcy św. różnią ś. tylko sposobem objawiania ś.; w filozofji Kanta trojaki sposób wydawania sądów: sąd stanowczy, wątpliwy, konieczny; sposobowość.
Model, fr., wzór, modła; forma wzorowa, przedmiot, z którego robi ś. forma przez oblepienie i wyjęcie tegoż przedmiotu z utworzonej na nim pokrywy, służącej potem do odlewów; osoba a. manekin, służące artyście za przedmiot studjów, za wzór do wykonania obrazu a. rzeźby.
Modelacja, Modelowanie, fr., rzecz., od Modelować.
Modelarnia, fr., warsztat, w którym robią modele.
Modelator, fr., przygotowujący przybory sceniczne: figury, zbroje, owoce i t. p., z gliny a. masy papierowej (forma ż. Modelatorka).
Modelatornia, fr., pracownia, w której przygotowują ś. przybory sceniczne.
