mistyfikacji, mamie, wyprowadzać w pole.
Mistyk, gr., zwolennik mistycyzmu, głosiciel mistycyzmu; człowiek skryty, tajemniczy.
Mistyka, gr., poznawanie tajemnic Boskich, i życia wiecznego przez zagłębienie ś. w rozważaniu religijnym i przez objawienie wewnętrzne; poznawanie rzeczy tajemniczych, niedostępnych dla rozumu.
Misywa, fr., pismo, odezwa; piśmienne poselstwo; orędzie, mesaż.
Miszmasz, nieład, zamęt, plątanina; bezładnie, chaotycznie.
Miszna, hebr., pierwsza część Talmudu, obejmująca zbiór dawnych podań Izraelitów.
Miś, Misio, żart., niedźwiedź.
Mit, Myt, gr., podanie bajeczne, opowiadanie z zamierzchłych czasów o bogach pogańskich, wypadkach i zjawiskach nadprzyrodzonych, którym nadawano cechy prawdopodobne.
Mitel, nm., gatunek druku większy od cycera.
Mitenka, Mitynka, fr., rękawiczka trykotowa bez palców.
Mitolog, gr., uczony, zajmujący ś. mitologją; piszący o mitologji.
Mitologja, gr, nauka o mitach, zbiór podań bajecznych o bogach pogańskich.
Mitra, gr., infuła biskupia; korona książęca (fig.); godność książęca.
Mitraljeza, fr., rodzaj działa, strzelającego nadzwyczaj szybko kartaczami, kartaczownica (fig.).
Mitrat, łć., wyższy dostojnik kościoła ormiańskiego a. unickiego, noszący mitrę.
Mitręga, bałamucenie, strata czasu, opóźnianie, przeszkoda w robocie; robota niedołężna; człowiek żmudny, niedołęga; włóczęga, nicpoń.
Mitrężny, żmudny, powolny, niedołężny.
Mitrężyć, marnować czas, bałamucić, marudzić, zawadzać, plątać, przeszkadzać; m. komu czas = zabierać czas niepotrzebnie; m. ś., schodzić marnie, marnować ś.
Mityczny, gr., tyczący ś. mitologji, bajeczny, legiendowy; zmyślony.
Mitygować, łć., uspokajać, łagodzić, powstrzymywać, uśmierzać.
Mitygująco, łć., uspokajająco, w sposób uspokajający, wstrzymująco.
Mityng, ang., zebranie ludowe w Anglji i w Ameryce Północnej, zwołane dla omówienia spraw publicznych.
Mitynka, fr. — p. Mitenka.
Mixta, łć., rzeczy zmieszane, tytuł wielu dawnych pamiętników, szczególniej klasztornych, obejmujących rękopiśmienne notaty o zdarzeniach ważniejszych.
Mizandrja, gr., (u kobiet) obawa mężczyzn, nienawiść do mężczyzn.
Mizantrop, gr., nieprzyjaciel ludzi, stroniący od ludzi, odludek (forma ż. Mizantropka).
Mizantropijny, Mizantropiczny, gr., nieprzyjazny ludziom; zgorzkniały; nienawidzący ludzi.
Mizantropja, gr., wstręt do ludzi, unikanie towarzystwa, posępne usposobienie.
Mizdrzyć ś., przymilać ś., wdzięczyć ś., umizgać ś.; m-y ś., jak pies do kija, do bata = jest pokorny, uniża się.
Mizera, Mizerka, fr., w grze w karty: zobowiązanie ś. gracza do niewzięcia żadnej lewy.
Mizeractwo, łć., nędza, biedota, lichota; człowiek a. zwierzę nędzne, mizerne; biedactwo, biedaczy-
