Menada, gr., bachantka, nimfa leśna.
Menar, tur. — p. Minaret.
Menaż, fr., gospodarstwo domowe; oszczędzanie, gospodarność; wspólny stół, zwłaszcza oficerów.
Menażerja, fr., zbiór żywych zwierząt dzikich, obwożonych na pokaz w klatkach.
Menażki, fr., naczynia, urządzone tak, że jedno wchodzi nieco w drugie, objęte wspólną rączką, służą do przenoszenia potraw, obiadów (fig.).
Menażować, fr., oszczędzać, ochraniać; szanować (zdrowie).
Menażowny, fr., oszczędny, gospodarny, skromny, oględny w wydatkach.
Mendel, nm., piętnaście sztuk; piętnaście snopów zboża, ułożonych na krzyż kłosem do góry.
Mendykant, łć., żak żebrzący.
Mener, fr., kierownik stronnictwa; kierownik intrygi.
Menestrel, fr. — p. Minstrel.
Menhir, fr., „długi kamień“, pojedyńczo lub w szeregu z innemi stojący wielki blok kamienny przedhistoryczny, pomnik religijnych wierzeń celtyckich, prawdopodobnie dawny grobowiec; inaczej lech (fig.).
Menilit, łć., odmiana opalu.
Menisk, gr., soczewka wklęsło-wypukła; krzywa powierzchnia płynu w rurce włoskowatej.
Mennica, nm., zakład rządowy, w którym biją pieniądze.
Menniczy, nm., przym. od Mennica; m-a stopa = stosunek złota a. srebra do legatury w monetach.
Menonita, Manista, nowochrzczeniec, anabaptysta, od imienia założyciela sekty, ks. Simonsa Menno (1492 — 1501).
Mensa, łć., stół kamienny, w którym są umieszczone relikwie św. i na którym odprawia ś. Msza święta, ołtarz.
Menstruacja, łć., czyszczenie miesięczne u kobiet.
Mensula, łć., stół mierniczy.
Mensura, łć. — p. Menzura.
Mensuralny, łć., wymierny, możliwy do zmierzenia; m. śpiew = mieszany średniowieczny.
Mentalny, łć., wewnętrzny, duchowy, w myśli będący, nie wypowiadany głośno.
Mentel, rodzaj motyla; ptak wróblowaty cienkodzioby, pomurnik, pomurek (fig.).
Mentol, łć., ciało krystaliczne, otrzymywane z olejku miętowego.
Mentor, gr., wychowawca, przewodnik i doradca młodzieńca; iron., nudny i pedantyczny opiekun i doradca (forma ż. Mentorka).
Mentorować, gr., kierować przez doradzanie; uczyć; iron., dawać nudne i pedantyczne przestrogi.
Mentorstwo, gr., manja dawania nauk a. uwag; prawienie morałów.
Menu, fr., spis potraw, składających ucztę, jadłospis.
Menuet, fr., staro-francuski taniec; muzyka do tego tańca (zdr. Menuecik); część symfonji, sonaty (zwykle trzecia).
Menzura, Mensura, łć., miara, wymiar, przedział; w fechtunku: odległość między zapaśnikami; stanąć na m-rze = do pojedynku; w organach: stosunek wielkości i szerokości piszczałek; wymiary w innych instrumentach; w aptekarstwie: naczynie z podziałką do mierzenia płynów (fig.); w drukarstwie: miara długości kolumny.
Meonida, gr., muza.
