magazynu mód; pracownica tegoż magazynu, modystka.
Magazynowe — p. Składowe.
Magazynówka, Magazynierka, Magazynka, fr., strzelba, z której za jednorazowym nabiciem dać można kilkanaście wystrzałów.
Magdalenka, zakonnica reguły św. Magdaleny; zakład poprawczy w Warszawie dla upadłych dziewcząt; rodzaj ciastek z migdałami.
Magdeburski, przym. od Magdeburg; prawo m-e, prawo miejskie niemieckie, zastosowane do wielu miast w dawnej Polsce; miasto m-e, rządzące ś. prawem magdeburskim.
Magenta, wł., barwnik koloru różowo-czerwonawego.
Magiczny, gr., czarodziejski, cudowny, nadnaturalny; m. kwadrat — p. Kwadrat m.; m-a latarnia — p. Latarnia czarnoksięska.
Magid, Magiet, hebr., nazwa, dawana świątobliwym mędrcom żydowskim.
Magiel, nm., przyrząd do gładzenia wypranej i wysuszonej bielizny (fig.); żart., bilard.
Magierka, węg., czapka węgierska; czapka włościańska okrągła, wysoka (fig.).
Magik, gr., wywołujący zjawiska rzekomo nadprzyrodzone; obeznany z magją, czarodziej, kuglarz.
Magister, łć., stopień naukowy uniwersytecki, niższy od doktora.
Magisterski, Magistrowski, łć., przym. od Magister.
Magistracja, łć., egzamin na stopień magistra.
Magistralny, łć., główny, jeneralny.
Magistrant, łć., ten, co złożył egzamin na stopień magistra, ale nie obronił jeszcze rozprawy egzaminacyjnej.
Magistrat, łć., władza, zarządzająca miastem, ratusz, mimicypjum.
Magistratura, łć., zwierzchnia władza miejska; urząd; we Francji ogół urzędników sądowych i adwokatów.
Magistrować, łć., nadawać tytuł magistra; m. ś., składać dowody uzdolnienia i bronić rozprawy dla zyskania stopnia magistra.
Magizm, łć., nauka magów; nauka Zoroastra.
Magja, gr., nauka wywoływania tajemniczemi środkami zjawisk cudownych, nadprzyrodzonych; czarodziejstwo, kuglarstwo.
Magla, nm. — p. Magiel.
Maglarka, nm., właścicielka magli.
Maglarnia, Maglownia, nm., pomieszczenie na magle.
Maglować, nm., wałkować co w maglu dla wygładzenia (m. bieliznę); przen., bić kogo (m. komu skórę); żart., masować.
Maglownica, nm., skrzynia, obciążona kamieniami, której spodnia gładka powierzchnia służy do maglowania bielizny; m. albo maglowniczka, deszczułka podłużna z karbami, któremi obrócona do wałka z bielizną, gładzi ją (f.).
Maglownik, nm., płótno, płachta do obwijania maglującej ś. bielizny.
Magma, gr., półpłynna rozpalona masa wnętrza ziemi.
Magn, Magnez, łć., pierwiastek chemiczny, metal lekki, białosrebrzysty, płonący bardzo jasnym, i rażącym światłem.
Magnacki, przym. od Magnat.
Magnat, łć., członek znakomitego rodu arystokratycznego, mo-
