Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/697

 Łóżeczko, zdr. od Łóżko; małe łóżko dla dzieci, dla lalki.

 Łóżko, Łoże, sprzęt, zrobiony umyślnie do spania; położyć się do ł-a = położyć ś. spać, zachorować; umrzeć na ł-u = umrzeć naturalną śmiercią.

 Łub, twarda skóra drzewa, kora, szczególniej lipy; drzewo cienko ciosane, z którego robią się bębny; pokrycie wozu albo sam wóz nakryty ł-em; obręcz drewniana; króbka, kobiałka, koszałka z ł-u (zdr. Łubek).

 Łubek, cienka kora drzewa; w lm., narzędzie z deszczułek cienkich do ściśnięcia nogi a. ręki złamanej, leszczota (fig.); obręcz mała z łozy, trzciny, kabłączek; króbka, opałka z łubu.

 Łubianka, łć., słoma łubinu.

 Łubiany, zrobiony z łubu.

 Łubie a. w lm. ł. (-ów), sajdak do strzał, kołczan (f.).

 Łubień, okrągła część muru, na której oparta jest kopuła.

 Łubin, łć., roślina z rodziny motylkowatych, służąca do uprawy gruntów piaszczystych (fig.).

 Łubina, kora brzozowa.

 Łuczasty — p. Łukowaty; obłączasty i brwi ł-e).

 Łuczek, zdr. od Łuk; mały łuk.

 Łucznictwo, sztuka łucznika, strzelanie z łuku.

 Łucznik, robiący łuki i kusze; dawny żołnierz uzbrojony łukiem (fig.); strzelający z łuku do celu; kominek, na którym pali się łuczywo.

 Łuczysty — p. Łukowaty.

 Łuczywo, drzazgi smolne, podpałka, szczapka (ł. do świecenia).

 Łudząco, ułudnie, zwodniczo, powabnie; ł. podobny = bardzo podobny.

 Łudzący, powabny, zwodniczy, ułudny.

 Łudzić, zwodzić, mamić, nęcić, oszukiwać (pozory ł-ą); zwodzić ś., omamiać ś., oszukiwać ś., liczyć na co daremnie.

 Ług, nm., roztwór solny, szczególnie alkaliczny; myć kogo bez ł-u = dać ś. komu we znaki, zwymyślać go, zbesztać.

 Ługować, nm., zaprawiać ługiem, myć, prać, bielić za pomocą ługu; w chem., rozpuszczać jakieś ciało w wodzie; robić wyciąg (ekstrakt) z materjału garbnikowego.

 Ługowaty, podobny do ługu, mętny; bagnisty, sapiasty.

 Ługowisko, nm., bagnisko, trzęsawisko, pokryte wodą ługowatą.

 Łuk, w matem., pewna część okręgu koła, zawarta między dwoma jej punktami (fig.); regularna krzywizna, kabłąk, obłąk; przyrząd do wyrzucania strzały (fig.); ł. na niebie = tęcza; w bud., pas sklepiony od wspory do wspory przez sklepienie idący a. tylko zamykający otwór, w ścianie uczyniony (fig.); ł. gotycki = ostrołuk; ł. tryumfalny = brama, przez którą wjeżdża do miasta zwycięzca (fig.); w astr., ł. dzienny = droga, jaką przebywa planeta w ciągu dnia; ł. elektryczny = smuga świetlna, powstająca między dwoma elektrodami — p. Elektryczny.

 Łukowaty, Łuczasty, mający kształt łuku, kabłąkowaty, obłąkowaty, sklepisty.