Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/683

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Lust, nm., ochota, uciecha, zabawa.

Lusterko, łć., zdr. od Lustro.

Lustkugiel, nm., fajerwerk w postaci kuli.

Lustr, fr.,, powierzchnia lśniąca, połysk; gatunek lśniącej tkaniny; świecznik wieloramienny wiszący, pająk.

Lustracja, łć., obejrzenie, rewizja majątku; spis inwentarza, sporządzony przy takiej rewizji; spis zabudowań miejskich dla oznaczenia stopy podatkowej na pięciolecie; rewizja, kontrola; przegląd, rewja; u Żydów, u dawnych Rzymian: oczyszczenie po obrządku pogrzebowym.

Lustralny, łć., przym. od Lustracja; l-a woda = woda, służąca do ablucji.

Lustrator, łć., rewizor dóbr, kontroler.

Lustro, fr., połyskliwa tafla metalowa a. z amalgamatu, na szkle osadzonego, odbijająca znajdujące się przed nią przedmioty, zwierciadło (zdr. Lusterko).

Lustrować, łć., oglądać, przeglądać, rewidować, zwiedzać co, przyglądać ś. komu od stóp do głów.

Lustrum, łć., oczyszczenie; przen., sprawdzanie stanu majątkowego co 5 lat.

Lustryna, fr., cienka, ostra wełniana tkanina silnie połyskująca.

Lustrzany, fr., przym. od Lustro; zwierciadlany; wyłożony lustrami; przezroczysty, lśniący.

Lusy, zgrabny, zwinny, żwawy; smutny; l. (-ów), snopki zboża, stawiane ukośnie kłosami do siebie; zgrabki zboża, pozostałe po sprzątnięciu snopków.

Luszof, Liszof, nm., pomywalnik, szafka na wysokich nogach, a. stół obity blachą do mycia form drukarskich.

Lusztyk, nm., wesoła zabawa, uczta.

Luśnia, Lusznia, nm., drążek oparty na końcu osi i podtrzymujący drabinę wozu (fig.).

Lut, nm., aljaż cynowy do spajania metali.

Luteńka, wł., zdr. od Lutnia.

Luter, Luteranin, wyznawca nauki Marcina Lutra, protestant, ewangielik; pogardl. heretyk.

Luteranizm, łć., wyznanie ewangielicko-augsburskie.

Luteranka, Luterka, forma ż. od Luteranin.

Luterski, przym. od Luter; ewangielicki, ewangielicko-augsburski, protestancki.

Lutnia, wł., instrument muzyczny strunowy, podobny do gitary (fig.); godło poezji, śpiewu; nazwa stowarzyszenia śpiewaków.

Lutnista, wł., muzyk grający na lutni; członek stowarzyszenia „Lutnia“ (forma ż. Lutnistka).

Lutować, nm., spajać metale na gorąco, za pomocą innego metalu lub stopu.

Lutowy, przym. od Luty (miesiąc); rewolucja l-a = rewolucja w Paryżu w 1848 r.

Lutrować, nm., czyścić, cedzić.

Lutry, łć., futro z wydry.

Lutrzeć, Lutrzyć ś., przyjmować wiarę luterską.

Luty, srogi, okrutny.

Luty, rzecz., drugi miesiąc roku.

Luz, nm., miejsce wolne w szeregu, w tłumie; l-em = samopas, nie z gromadą; samotnie, pojedyńczo; bez zaprzęgu (o koniu).

Luza, nm., luzacy, ciury, zmiana warty.

Luzak, nm., sługa rycerza, ciura obozowy; koń nie zaprzężony a. nieosiodłany, idący luzem.

Luzować, nm., zmieniać żołnierza, stojącego na warcie; zastępo-