legle (np. na kolumnach) (fig.); pokrycie z tarcic.
Laskowy, przym. od Laska; leszczynowy (orzechy l-e).
Lasować, nm., wapno, mieszać z wodą wapno palone, gasić wapno.
Lasowy, przym — p. Leśny; rzecz. — p. Leśnik.
Lasówka, dziko rosnące drzewo leśne; owoc drzewa leśnego.
Lasso, fr., Lazo, hiszp., długi rzemień z kulą na końcu, do chwytania koni dzikich i innych zwierząt (fig.).
Lastówka, jaskółka.
Lasza, nm., łubek, sztabka żelazna łącząca szyny kolei żelaznej.
Laszka, forma ż. od Lach; Polka.
Laszyć, głaskać, pieścić.
Latacz — p. Latawiec; rodzaj sokoła a. jastrzębia myśliwskiego.
Latać, unosić ś. w powietrzu a. przenosić ś. z miejsca na miejsce; fruwać (o ptakach, owadach i t. p.), wogóle unosić ś. w powietrzu (np. balon, latawiec); biegać bardzo szybko, śpieszyć się, pędzić; krążyć dokoła, obiegać (kielichy latają); poruszać ś. szybko (oczy latają); drżeć (ręce, nogi mu latają).
Latanina, bezustanne latanie a. bieganie, bieganina.
Latanja, łć., roślina krasłonica, gatunek palmy (fig.).
Latarka, Latareczka, mała ręczna latarnia.
Latarnia, łć., przyrząd do oświetlania, kształtu skrzynki z przezroczystemi, najczęściej szklanemi ściankami, wewnątrz której płonie świeca a. lampa; l. morska = wysoka wieża, wznoszona na wybrzeżach morskich, na której szczycie w nocy utrzymuje ś. silne światło dla ostrzegania żeglarzy (fig.); l. czarnoksięska a. magiczna = przyrząd optyczny, służący do rzucania na ekran powiększonych obrazów, malowanych na szkle lub innym materjale przezroczystym (fig.); przen., żart. duża twarz, gruba; głowa łysa; łeb, oczy wilka.
Latarnik, łć., lampucer, lampiarz; ten, co czyści i zapala latarnie; ten, co niesie latarnię zapaloną (np. na pogrzebie); pilnujący latarni morskiej; w zool., owad skrzydlaty z gatunku pluskwowatych, piewikowatych.
Latawica, kobieta, nie umiejąca usiedzieć na miejscu; obieżyświat, kobieta wietrzna, płocha; służąca, często wybiegająca na ulicę i zaniedbująca przez to obowiązki; zły duch napowietrzny, przedstawiający ś. w postaci gwiazdy latającej.
Latawiec, to, co ś. unosi w powietrzu (np. ptak); koń bystry, rumak; człowiek, nie lubiący siedzieć na miejscu, wiercipięta, pędziwiatr; zły duch napowietrzny, potępieniec; zabawka dziecinna w postaci kwadratu papierowego, rozpiętego na ramie drewnianej, z ogonem papierowym i mogącego unosić ś. w powietrzu; przyrząd latający, zbudowany na wzór latawca dziecinnego (l. Franklina = sprowadzający elektryczność z chmur na ziemię, fig.), aeroplan, samolot; w zool., l. a. ptak rajski, ptak z rodziny ptaków rajskich (fig.).
