Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/650

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Landwera, nm., wojsko, złożone z ludzi, którzy przesłużyli czas prawem wyznaczony w wojsku linjowym; w Niemczech rezerwa, obrona krajowa.

Landwerzysta, nm., należący do landwery.

Landy, fr., błotniste i piaszczyste wydmy nadmorskie w Gaskonji.

Langieta, fr., frezka, falbanka, garnirowanie u czepków i kołnierzyków damskich.

Langusta, łć., skorupiak jadalny, pospolity w morzu Śródziemnym (fig.).

Lanie, rzecz. od Lać; sprawić komu l. = wybić go; przen., skrytykować złośliwie w piśmie, zbesztanie; śmigus.

Lanista, łć., szermierz, nauczyciel gladjatorów.

Lanka, piłka kauczukowa lana czyli pełna (nie dęta).

Lankastra szkoła = szkoła początkowa wzajemnego uczenia (dzieci młodszych przez starsze); daw. klasa wstępna.

Lankastrówka, strzelba myśliwska, odtylcowa.

Lanolina, łć., tłuszcz z wełny owczej; delikatna, dezynfekująca maść z tego tłuszczu.

Lanolinowy, łć., przym. od Lanolina (mydło l-e, lampka l-a).

Lansada, wł., łukowaty skok konia; w lm. podrygi, podskoki.

Lansadować, wł., jeździć konno w podskokach.

Lansjer, fr., ułan (fig.); taniec francuski z 5 figurami, w rodzaju kontredansa; muzyka do niego.

Lansować, fr., puszczać, rzucać, wprowadzać w świat, w modę; l. ś., wchodzić w świat; rzucać się, w sposób gwałtowny zdążać ku karjerze, wysuwać ś. na pierwszy plan.

Lantan, gr., w chem., pierwiastek metaliczny z gromady cerowej.

Lantana, łć., rośl. — p. Hordowina.

Lany, imiesł. od Lać; wylewany, odlewany (żelazo l-e = nie kute, ciasto l-e = rzadkie ciasto, które się leje na gorącą wodę, rosół, mleko i t. p., kluski l-e = kluski z lanego ciasta.

Laokoonowy, przym. od Laokoon; l-e sploty, stosunki a. uczucia uciążliwe, gnębiące, coraz przykrzejsze, z których nie można się wyplątać.

Laokracja, gr., panowanie ludu.

Lapa, nm., gm. wziąć kogo na l-ę = oszukać, zwieść kogo, zadrwić, zakpić, zażartować z kogo, wywieść w pole kogo; zagiąć l-ę na kogoś = zamierzyć coś na czyjąś szkodę, dla wyrządzenia mu przykrości.

Lapalja, nm., drobnostki, bagatele.

Laparatomja, gr., otwarcie chirurgiczne jamy brzusznej.

Lapidarny, łć., rzeźbiony a. wyryty na kamieniu; l. styl = zwięzły, dobitny, dosadny sposób pisania a. mówienia; l. pismo = rodzaj druku, używany w tytułach, w których litery o białych brzegach naśladują wypukłość.

Lapis, łć., kolor jasno-lila; w med. kamień piekielny, azotan srebra do przypalania ran, noworostów i t. p.

Lapisować, łć., w med. przypalać lapisem.

Lapisowy, przym. od Lapis; l. kolor = jasno-liljowy.

Lapsus, łć., błąd, omyłka; l. a. laps, termin, poza który coś przepada.

Lar, bożek domowy u Rzymian starożytnych (l-y i penaty = ogni-