Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/647

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Laka, nm., gnojówka, kałuża; gnojnica.

Lakier, nm., roztwór żywicy w terpentynie a. w spirytusie, nadający przedmiotom połysk i zabezpieczający od wilgoci.

Lakierki, Lakiery (-ów), blp., buciki lub pantofelki z lakierowanej skóry.

Lakiernia, nm., fabryka lakieru; zakład, oddział fabryki, gdzie lakierują różne wyroby.

Lakiernictwo, nm., zajęcie, rzemiosło lakiernika.

Lakiernik, nm., rzemieślnik zajmujący ś. lakierowaniem; fabrykant lakieru.

Lakierować, nm., powlekać lakierem, pokostować.

Lakierowany, nm., powleczony lakierem, pokostem, lśniący.

Lakistap. Jeziorowiec.

Lakmus, nm., niebieski barwnik roślinny.

Lakmusowy, nm., przym. od Lakmus; l. papier = papierek, nasycony lakmusem, do rozpoznawania kwasów i zasad.

Lakolity, gr., skały wybuchowe, wtłoczone między warstwy osadowe.

Lakoniczny, gr., krótko-węzłowaty, zwięzły a dosadny sposób wypowiadania myśli.

Lakonizm, Lakoniczność, gr., sposób zwięzłego a jędrnego wypowiadania myśli.

Lakować, pers., pieczętować, zalepiać lakiem; pokrywać lakierem.

Lakowiec, owad półpokrywy czerwcowaty (fig.).

Lakowy, z laku a. z laki zrobiony.

Lakrymatorjum, łć., u starożytnych: mała urna do łez, łzawnica.

Laksa, Laksacja, łć., biegunka, rozwolnienie, djarja.

Laksaczka, łć., płynne odchody.

Laksans, łć., lekarstwo, wywołujące rozwolnienie.

Laksować, łć., przeczyszczać; mieć rozwolnienie.

Laktacja, łć., karmienie piersią.

Lakteina, łć., wyciąg, zawierający pożywne pierwiastki mleka.

Laktobacylina, specjalny preparat, powodujący zsiadanie się mleka.

Laktobutyrometr, Laktoskop, łć., przyrząd do oznaczania tłustości mleka.

Laktometr, Laktodensymetr, łć., przyrząd do mierzenia gęstości mleka, probierz (fig.).

Laktoza, łć., odmiana cukru, zawarta w mleku, cukier mleczny.

Laktuka, łć., gatunek sałaty.

Laktyna, łć., gatunek mąki do żywienia młodego inwentarza.

Lala, zabawka dziecinna w kształcie osoby ludzkiej, najczęściej dziecka, lalka; osoba ładna, ale ograniczona i próżna; elegancik a. elegantka, strojniś a. strojnisia, pieszczoch a. pieszczoszka, piecuch, mazgaj; pog. człowiek zły, nieznośny (o, to l.!); dureń, cymbał, gapa (l. malowana = do niczego); iść do l-i = umrzeć (zdr. Lalka, Laleczka, Lalusia).

Lalka, zdr. od Lala; manekin, model drewniany w kształcie postaci ludzkiej, z mogącymi ś. wyginać członkami, używany przez malarzy i rzeźbiarzy; forma z drutu do upinania sukni.

Lalkowaty, do lalki podobny, wychuchany, wymuskany; głupawy, naiwny, niedołężny; wymuszony, nienaturalny.

Laluś, wymuskany młodzieniaszek, elegancik, pieszczoch, piecuch, próżniak.

Lama, fr., tkanina, przetykana złotem a. srebrem, złotogłów.