rzecz a. przedsiębiorstwu wymaga wydatku pieniędzy.
Kosztować, nm., pociągać za sobą koszt, wynosić na pieniądze; narażać na wydatek; powodować uszczerbek; próbować, zwłaszcza smakiem; doznawać, doświadczać czego; łożyć, ekspensować.
Kosztowności, nm., rzeczy drogocenne, klejnoty.
Kosztowny, nm., drogi, drogocenny, wartościowy; wyborny, znakomity.
Kosztur, Kostur — p. Kula; szczudło, którym ś. kulawy podpiera; kościana laska, koścień; niewielka ryba, podobna do karasia.
Koszula, łć., odzienie płócienne, wełniane a. jedwabne noszone na samym ciele; zgrał ś. do k-i = co do grosza; jeszcześ wtedy k-ę w zębach nosił = jeszcześ był dzieciakiem; śmiertelna k. = kładziona na nieboszczyków a. delikwentów traconych, ubiór, kładziony przez Żydów podczas modliwy; k. a. koszulka żelazna, druciana = zbroja siatkowa, kolczuga.
Koszulka (zdr. od Koszula); k. druciana = kolczuga; k. gazożarowa = powłoczka z tkaniny, nasyconej chemikaljami, nakładana na płomień gazowy, wzmacniająca światło i nadająca mu białą barwę; pianka na piwie, jaja w k-ch = jaja, gotowane na miękko bez skorupki, gdzie żółtko przegląda.
Koszyczek (zdr. od Kosz i Koszyk); rodzaj kwiatostanu; k-ki, zagłębienia u nóg tylnych pszczoły-robotnicy, w które ona zbiera pyłek kwiatowy.
Koszyk (zdr. od Kosz); mały kosz na rzeczy podręczne; w tańcu: kółko, utworzone przez tańczących z podaniem sobie rąk — p. Odkosz.
Koszykarz, rzemieślnik, robiący kosze, meble plecione i inne plecionki (forma ż. Koszykarka).
Koszykowe (-ego), nieprawy dochód służących od sprawunków gospodarskich w mieście.
Kośba, koszenie, sieczenie kosą trawy.
Kościany, przym. od Kość; z kości zrobiony; dziadek k. = człowiek bardzo stary, zgrzybiały.
Kościarnia — p. Kostnica.
Kościec, Kościotrup, wszystkie kości ustroju jako całość; skielet, szkielet.
Kościej, kościotrup, kościec.
Kościelisko, miejsce około kościoła.
Kościelny, przym. od Kościół; dotyczący kościoła; święto k-e = obchodzone tylko przez kościół; wieś k-a = mająca kościół; majątki k-e = należące do kościoła; rok k. = od pierwszej niedzieli adwentu do końca ostatniego tygodnia po Zielonych Świątkach; rzecz. k. (-ego), sługa kościelny, zakrystjan.
Kościeniec, roślina z rodziny mokrzycowatych (fig.); rogowiec, rogownica, rogowe ziele.
Koścień, laska kościana, kosztur.
Kościerzyć ś., rozrastać ś., krzewić ś., rozsiadać ś.
Kościołek, zdr. od Kościół; mały kościół.
Kościołusk, ryba koścista z rzędu brzuchopłetwych, szczupakowatych.
Kościotrup — p. Kościec.
Kościół, świątynia chrześcijańska; świątynia; miejsce święte, przybytek (fig.); przen., zgromadzenie wiernych po całym świecie; wyznawcy danej religji, danego obrządku; przełożeni k-a = władza kościelna; nabożeństwo niedziel-
