ście z jednych pomieszczeń do innych (zdr. Korytarzyk).
Koryto, wydrążenie w kłodzie drzewa a. długa skrzynia z desek do pojenia bydła, koni, do karmienia trzody; skrzynia do zaprawy wapna; k. rzeki = łożysko rzeki (zdr. Korytko).
Korzec, miara ciał sypkich = 32 garncom; odszukać ś. w k-u maku = dobrać ś. zgodnie, dopasować ś.; trzymać pod k-em = chować, kryć.
Korzeniak, łodyga podziemna, kłącz.
Korzenić, przyprawiać korzeniami; k. ś., rozrastać ś. w korzenie, zakorzeniać ś., krzewić ś.
Korzeniówka, roślina z rodz. korzeniówkowatych (fig.); gatunek wódki.
Korzeniówkowate rośliny, rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych
Korzenisty, w rodzaju korzeni, rozrosły w korzenie, pełen korzeni.
Korzenny, upleciony z korzeni; zaprawiony korzeniami; pieprzny; kupiec k. = sprzedający towary kolonjalne i wina.
Korzeń, część rośliny wrośnięta w ziemię a. w inną roślinę (fig.); wyrwać co z k-em = wyrwać do gruntu; czarny k. = rżysko, ściernisko; przen., podstawa, grunt, początek; ród, dom, pokolenie; w lm. k-nie, wonne przyprawy, sprowadzane z kolonji: imbir, wanilia i t. p.
Korzonek, zdr. od Korzeń.
Korzyć, upokarzać; k. ś., upokarzać ś., kruszyć ś.
Korzystać, ociągać korzyść, zyskiwać; k. z czego = ciągnąć korzyść, użytkować, wyzyskiwać co.
Korzystny, przynoszący korzyść, zyskowny, pożyteczny, pochlebny, przychylny (k-na opinja).
Korzyść, pożytek, zysk.
Kos, zool., ptak wróblowaty zębodzioby z rodziny drozdów (fig.).
Kosa, narzędzie; do ścinania trawy i zboża (fig.); trafiła k. na kamień = na podobnie mądrego, chytrego, na podobną trudność; warkocz, splot włosów; k-y, mielizny lub wały piaszczyste, zamykające częściowo szerokie, lejkowate ujścia rzeczne do morza Czarnego.
Kosaciec, roślina z rodziny kosaćcowatych, irys (fig.).
Kosaćcowate a. Kosaćcowe rośliny; rodzina roślin jednoliściennych.
Kosacz, koń kosaty (z dużą grzywą).
Kosarnia, fabryka kos.
Kosarz, Kosiarz, Kośnik, ten, co kosi trawę, zboże; zool., rodzaj pająka (fig.).
Kosaty, mający długie warkocze (brzoza), grzywiasty.
Kosekans, łć., w mat., dosieczna.
Kosiać, klaskać w dłonie (o dzieciach).
Kosiarka, maszyna rolnicza do koszenia (fig.).
Kosić, siec kosą, ścinać; siec, rąbać; słać trupem.
Kosidło, Kosisko, rękojeść kosy.
Kosinus, w matem., dostawa.
Kosię, pieszcz., konik.
Kosmacieć, stawać ś. kosmatym, obrastać włosami.
Kosmatek, Kosmatka, rośl. z rodz. sitowat. (f.).
Kosmato, przysł. od Kosmaty; witać kogo k. = winszować mu zawartego małżeństwa.
Kosmaty, obrosły włosami, ku-
