Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/579

 Konkluzja, łć., zakończenie, np. mowy, rozprawy; wynik rozumowań, wniosek ostateczny, uchwała.

 Konkokcja, łć., trawienie, strawność.

 Konkomitacja, Konkomitatywa, łć., zaopinjowanie przez władzę prośby a. podania, przesłane z raportem do władzy wyższej.

 Konkordancja, łć., zgodność; porównanie ustępów, zgadzających się. dosłownie, traktujących o jednym i tym samym przedmiocie, k. biblijna, alfabetyczny wykaz wyrazów a. sentencji, zawartych w Biblji, ze wskazaniem miejsca, gdzie się znajdują.

 Konkordans, łć., druk., czcionka a. justunek 36-punktowy.

 Konkordat, łć., ugoda, traktat papieża z rządem w rzeczach, dotyczących Kościoła; układ zawarty między upadłym handlowo dłużnikiem a jego wierzycielami w postępowaniu upadłościowym.

 Konkordja, łć., zgodność, zgoda, jedność.

 Konkordować, łć., porównywać, sprawdzać; k. ś. = zgadzać ś.

 Konkrecjanin, łć., zwolennik poglądu filozoficznego, utrzymującego, że dusza wzrasta razem z ciałem.

 Konkret, łć., pojęcie ściśle odpowiadające przedmiotowi rzeczywistemu (przeciwieństwo: abstrakt).

 Konkretnie, łć., istotnie, pewnie, rzeczywiście.

 Konkretny, łć., podpadający pod zmysły, pod doświadczenie, dotykalny, ujęty, rzeczywisty; ściśle określony, oparty na zajadach pewnych, liczący ś. z rzeczywistością (np. wniosek, wywód).

 Konkretyzować, łć., nadawać pojęciu oderwanemu cechy rzeczywistości.

 Konkubina, łć., nałożnica.

 Konkubinat, łć., pożycie nieślubne.

 Konkurencja, łć., współzawodnictwo, współubieganie ś,; przyczynianie ś do wspólnych kosztów na utrzymanie szkół, dróg i t. p.; wolna k. = nie skrępowana przepisami państwowemi.

 Konkurencyjny, łć., przym. od Konkurencja; k-e ceny, możliwie najniższe ceny; k-e powinności = zobowiązanie (gmin, osób) należenia do wspólnych wydatków na kościoły, szkoły i t. p.

 Konkurent, łć., współzawodnik, rywal; starający się o panno.

 Konkurować, łć., współzawodniczyć, rywalizować, ubiegać ś., starać ś. o upodobaną kobietę niezamężną a. wdowę, celem poślubienia jej.

 Konkurs, łć., współubieganie ś. o urząd, o nagrodę za jaką pracę; wystąpienie sądowe wierzycieli przeciwko niewypłacalnemu dłużnikowi.

 Konkursowy, przym. od Konkurs; k-a komisja = złożona z osób, posiadających zaufanie i znających ś. na rzeczy, którą mają oceniać dla rozsądzenia konkursu (sąd k.); k-a praca = ubiegająca ś. o nagrodę wyznaczoną: k-a masa — p. Masa.

 Konkury (-ów), fr., blp., ubieganie ś. o rękę panny, zaloty.

 Konkwistador, hiszp., zdobywca, zaborca.

 Konneksja, łć. — p. Koneksja.

 Konnetabl, fr. — p. Konetabl.

 Konnica, wojsko konne, jazda, kawalerja.

 Konniwencja, łć., konszachty, wspólnictwo.

 Konno, przysł., wierzchem, na koniu.

 Konnojezdka, aktorka cyrkowa, woltyżerka, amazonka.

 Konny, jadący na koniu, jezdny; wojsko k-e = konnica, jazda; kolej k-a = wagony toczące ź. po