Kmin, Kminek, gr., rośl. z rodziny baldaszkowych (fig.), owoce jej; karolek.
Kminkówka, gr., wódka na kminie.
Kmiotek, zdrob. od Kmieć.
Kmotr, Kmotra, łć., trzymający (-ca) komu dziecko do chrztu kum (kuma).
Kmotrować, łć., być kmotrem, trzymać dziecko do chrztu.
Knafel, nm., guz, guzik (zdrob. Knaflik, Knafliczek).
Knajpa, nm., zakład restauracyjny podrzędniejsza; bawarja, piwiarnia; rodzaj szynku (zdrobn. Knajpka, Knajpeczka); przen., mieszkanie kawalerskie studenckie, w którym bywają często koledzy lokatora.
Knajpcęgi, nm., cążki, obcęgi, cęgi do wyciągania i trzymania.
Knajpiarstwo, nm., namiętność do przesiadywania w knajpach.
Knajpiarz, nm., lubiący przesiadywać po knajpach, prowadzący życie knajpiarskie.
Knajpować, nm., przesiadywać w knajpach.
Knaster, nm., gatunek gorszego tytuniu.
Knebel, nm., narzędzie do zatkania ust przemocą.
Kneblować, nm., zatykać kneblem (usta), bić kogo; niepozwolić mówić.
Knecht, nm., parobek; dawniej w Niemczech: prosty żołnierz; pachołek.
Knedle, nm., kuliste pierożki z zawiniętemi w nie śliwkami.
Knefliczka, nm., roślina z rodziny trędownikowatych.
Kneziowa, żona knezia, księżna.
Kneź — p. Kniaź.
Kniahini, Kniahyni, ukr., księżna.
Kniaziątko, książątko.
Kniaziostwo, godność kniazia.
Kniaziówna, ukr., córka kniazia, księżniczka.
Kniaź, ukr., Kneź, czesk., książę, przedewszystkiem książę ruski lub litewski; bojar.
Knieć — p. Kaczyniec.
Knieja, część lasu, zarośla, gdzie ś. zapuszczają myśliwi z psami gończemi; k. czarna = miejsce pobytu dzików; k. podszyta = zarosła krzewiną; przen., kryjówka, jaskinia, nora.
Kniejówka, duża i donośna trąbka myśliwska; krótka strzelba
Knikebein, nm., gatunek wódki.
Knociarz, fuszer, partoła.
Knocić, nm., fuszerować, partolić, psuć.
Knopry, nm., produkt roślinny, zawierający garbnik.
Knot, nm., nić paląca ś. w świecy; taśma utkana z bawełny, paląca ś. w lampie; bawełna skręcona, sznurek konopny, nasycony materjałem zapalnym, używany do zapalania lontu dział, min; lont; kiepskie dzieło sztuki; żart. malec, smarkacz (zdr. Knotek).
Knować — p. Knuć.
Knykieć — p. Kłykieć.
Knuć, Knować, układać plany, obmyślać coś niepomyślnego dla drugiego, planować, zamierzać, kartować.
Knut, skand., rodzaj bata, kańczug, przepisanej prawem budowy i formy (fig.), dawniej używany w Rosji dla chłostania skazańców.
Knutować, chłostać knutem.
Knur — p. Kiernoz.
Knyp, nm., krzywy nóż szewcki; krótki nóż szpiczasty.
Knypel, nm., kij jako narzędzie kary; młotek drewniany, używany przez kamieniarzy, rzeźbiarzy, stolarzy, tokarzy.
Knysz, mir., pieróg ruski z serem, makiem, kapustą, pieczony z tłustością i cebulą.
