sień, w której idą schody na piętra; winda w szybie kopalnianym.
Klaubzega, nm., wielka piła, którą we dwuch rznie się drzewo (fig.).
Klaustralny, łć., klasztorny, zakonny.
Klaustrofobja, gr., uczucie męczącej trwogi i niepokoju w miejscach zamkniętych.
Klaustrum, łć., klasztor, zamknięcie.
Klauzula, Klauza, łć., zastrzeżenie, warunek, zamieszczony w dokumencie prawnym z obowiązkiem dotrzymania go, k. egzekucyjna, nakaz wykonawczy z mocy aktu lub wyroku.
Klauzura, łć., zamknięcie, życie klasztorne, poddane ścisłym przepisom; coś ukrytego, tajemnego.
Klawicymbalista, łć., grający na klawicymbale; pogardl., lichy fortepjanista.
Klawicymbał, wł., dawny instrument tej samej natury co fortepjan (dziś nie używany).
Klawikord, fr., dawny instrument muzyczny krótkiej budowy o strunach metalowych i klawiszach (fig.); podobnie jak fortepjan.
Klawirauscug, nm., układ fortepjanowy jakiej większej kompozycji, pierwotnie ułożonej na orkiestrę.
Klawisz, łć., deseczka drewniana, poruszająca młotek, uderzający w struny, przykryta zwykle kością słoniową, należąca do klawjatury; u złodziei: wytrych.
Klawisznik, Klawisiarz, łć., złodziej, posługujący ś. wytrychami; strażnik więzienny.
Klawjatura, łć., szereg klawiszów w instrumencie klawiszowym, za których uderzeniem w struny wydobywa się dźwięki z instrumentu (fig.).
Kląć, Klnąc, mówić przekleństwa, przeklinać, złorzeczyć, wymyślać; klątwę rzucać, wyklinać, zaklinać, rzucać zaklęcie; k. ś., zaklinać ś., przysięgać się.
Kląskać, klaskać językiem, jedząc; mlaskać.
Kląskawa, ptak wróblowaty zębodzioby z rodziny drozdów.
Klątwa, przeklinanie, przekleństwo, przysięga, zaklęcie; wyklęcie kościelne, ekskomunika, interdykt; pod k-ą = pod grozą klątwy.
Klecanka, owad błonkoskrzydły oso waty, papiernica.
Klecha, łć., pogardl., ksiądz, posługacz kościelny, bakałarz.
Klechda, stare podanie ludowe, baśń.
Klecić, lepić, budować jako tako, naprędce; składać byle jako, partolić; bajać, pleść; k. ś., byle jak powstawać; układać ś. bez sensu, marzyć ś.
Kleconka, rzecz, mowa lub zadanie sklecone, bzdurstwo.
Kleć (-ci), budowla, naprędce sklecona, lepianka, klitka; śpichlerzyk, schowanko, świronek; byle jaka robota, fuszerka; mowa nie tlejąca ś., bzdurstwa, koszałki opałki; rojenia.
Kleft, Klefta, gr., góral grecki, trudniący się rozbojem.
Kleić, lepić, sklejać, spajać klejem, łączyć; naprawiać, urządzać nanowo; k. ś., sp. spajać, łączyć ś., wiązać ś., trzymać ś.; dobrze ś., klei = dobrze ś. składa, powodzi ś.; kleją mi ś. oczy a. powieki = zamykają ś., spać mi się chce.
Kleik, wywar kleisty z ziarn zbożowych: z jęczmipnia, ryżu, owsa i t. p.
Kleisty, Klejowaty, mający własności kleju, klejki, lepki.
