oburzeniem, niecierpliwością; burzyć ś., dyszeć; przen., wrzeć, roić ś., poruszać ś. z wielkim ożywieniem (ulice miasta kipią życiem).
Kipiel, woda kipiąca podczas gotowania; topiel, toń, wir, nurt.
Kipnąć, żart., umrzeć.
Kiprować, nm., oczyszczać; kręcić (nici); tkać w prążki.
Kipsek, ang. (Keepsake), zbytkownie oprawny ozdobny album z rysunkami lub do rysunków i wpisywania wierszy, aforyzmów; album pamiątkowy.
Kir, tur., sukno czarne, tkanina czarna, używana jako oznaka żałoby; żałoba; przen., kolor czarny.
Kira, nm., polana górska, lasem otoczona, zakręt na wzgórzu.
Kirasjer, Kirysjer, nm., żołnierz ciężkiej konnicy, zbrojny w hełm i pancerz żelazny (f.).
Kircha, nm., pog., kościół protestancki.
Kireja, ukr. — p. Kiereja.
Kirkut, Kierkut, żarg., cmentarz żydowski.
Kirowy, tur., czarny jak kir, żałobny, pogrzebowy.
Kirsz, Kirszwaser, nm., wódka wiśniówka.
Kirylica — p. Cyrylica.
Kirys, nm., napierśnik żelazny, pancerz (fig.).
Kiryśnik, nm., dawny husarz polski w kirysie; ten, co robił kirysy.
Kisić, kwasić, zakwaszać; zanurzać kruszec w kwasach gryzących, rozcieńczonych wodą, w celu ściągnięcia rdzy z powierzchni.
Kisieć, dok. Kwaśnieć, burzyć ś., robić, fermentować.
Kisiel (zdr. Kisielek); rodzaj galarety z mąki kartoflanej; chleb słodkawy z rodzynkami; dziesiąta woda po k-u = dalekie pokrewieństwo.
Kisielec, rośl. z gromady grzybów.
Kisior, w piek., czeladnik zarabiający ciasto na chleb, przygotowujący kwas do chleba.
Kislar-aga, tur., główny dozorca w haremie.
Kismet, arab., u Mahometan wiara w nieuniknione przeznaczenie, ślepe poddanie ś. losowi.
Kisnąć, Kisieć, kwaśnieć, robić, burzyć ś., gnić, psuć ś.; przen., gnić z nieczystości, gnuśnieć; przen., k. = kwasić ś., trać ś., gryźć ś.; panna ś. kisi = gorzknieje w staropanieństwie.
Kiszka, część przewodu pokarmowego od żołądka do otworu stolcowego, jelita (fig.); ślepa k. = wyrostek robaczkowy w jamie brzusznej; jelito zwierzęce, nadziewane krwią, kaszą, wątrobą z bułką i t. p.; przen., k. czarna = odmowa, dana starającemu się o pannę (dostać k-ę czarną = dostać harbuza, odkosza); rura skórzana a. gumowa, służąca do wyrzucania wody na odległość — p. Wąż; k. prochowa = rodzaj miny w kształcie długiego woreczka.
Kiszonka, karm dla bydła z liści jarzyn okopowych zakiszonych.
Kiszony, zakwaszony, jarzyny k-ne = poddane fermentacji (kapusta, buraki i t. p.).
Kiściasty, mający kiście (owies, jęczmień, proso), ułożony nakształt kiści.
Kiściec a. Ośniat, ptak azjatycki kurowaty (fig.).
