Kiełbasić, żart., gmatwać, mącić, bałamucić; k. ś., gmatwać ś., plątać ś.; pok. ś. = pomieszać ś.
Kiełbaska, zdr. od Kiełbasa; mała, cienka kiełbasa.
Kiełbaśnica, kiszka, używana do kiełbasy; cienka kiszka wieprzowa; maszynka do robienia kiełbasy, do napychania mięsem kiszki na kiełbasę.
Kiełbaśnik, wyrabiający kiełbasy, sprzedający kiełbaski parowe, roznosząc je w piecykach po mieście (forma ż. Kiełbaśnica, Kiełbaśniczka).
Kiełbień, rybka podobna do kiełbia.
Kiełczak, prosię ssące, u którego już ś. pokazują kły.
Kiełek, zdr. od Kieł; część zarodka roślinnego, z której ś. rozwija cała roślina, składająca ś. z korzonka i piórka (fig.); k. korzonkowy = wyrastający ze śpiczastego końca ziarna; k. liścieniowy = wyrastający z przypłaszczonego końca ziarna.
Kiełkować, puszczać kiełki (o roślinach).
Kiełkownica, Kiełkownik, przyrząd do oceniania siły procentowej kiełkowania ziarn zbożowych.
Kiełznać, Kiełzać, koniowi wkładać w pysk mundsztuk, kiełzno; przen., powściągać, hamować, poskramiać; k. ś. powściągać ś.
Kiełzno, uzda, mundsztuk, hamulec.
Kiełż, niewielki skorupiak, pospolity w wodach stojących (fig.).
Kienjon, hiszp. — p. Kanjon.
Kiep (kpa), człowiek do niczego, głupiec, dureń, człowiek lichy.
Kiepa, fr., czapka uczniowska.
Kiepkować, szydzić, żartować, drwić, kpić.
Kiepski, lichy, małej wartości, nieszczególny, nędzny; słaby, chory.
Kiepsko, przysł., od Kiepski = źle; st. w. kiepściej = gorzej.
Kier, fr., czerwień, jeden z czterech kolorów (maści) w kształcie serca w kartach do gry.
Kieramika, gr. — p. Ceramika.
Kieramografja, gr., malowanie na wyrobach glinianych.
Kierargiryt, gr., minerał: ruda srebrna, srebro rogowe.
Kierasina, fr., nafta, olej ziemny.
Kierat, nm., maneż, zębate koło poziome z wałem, obracanym przez konie, wprawiające w ruch lżejsze maszyny, jak: młockarnie, sieczkarnie, windy i t. p. (fig.); przen., duża, ciężka, jednostajna praca, nawał zajęcia; nieład.
Kieratofit, gr., skamieniałość korkowa kształtu wachlarzowatego; gorgonja, rogownica.
Kieratolit, gr., skamieniały róg zwierzęcia kopalnego.
Kieraunoskopja, gr., wróżenie przyszłości z piorunów.
Kieraunoskopjum, gr., w teatrze: maszyna do wywoływania grzmotów i błyskawic.
Kierdasz, tur. — p. Kardasz.
Kierdel, słowac., stado, gromada (owiec, kóz), doglądane przez bacę.
Kiereja, ukr., surdut, futrem podszyty, opończa z kapturem, burka.
Kiereszować, węg., kaleczyć bronią sieczną, ranić, rąbać, ciąć pałaszem (szczególnie głowę i twarz).
Kierezja, nm., sukno proste, grube; rodzaj sukmany krakowskiej (fig.).
Kierkut, żarg. — p. Kirkut.
