M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Kieł

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	K – wykaz haseł K – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[537]

 Kieł, jeden z czterech zębów w szczęce, śpiczasto zakończonych, między zębami siekaczami a. trzonowymi (u dzików, wilków, psów); jeden z zębów bocznych, na zewnątrz wystających (u konia); jeden z dwuch bocznych zębów w dolnej szczęce, kielec; przen., wziąć na k. = być upartym, zuchwałym, hardo i ostro ś. stawiać; w lm. kły = zęby; kły ostrzyć na co = pożądać czego.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.