Keratyna, gr., substancja białkowata, będąca głównym składnikiem włosów, rogów, kopyt, naskórka i t. p.
Keuper, nm., górne warstwy formacji trjasowej.
Kędy? gdzie? którędy? którą drogą? którem miejscem? dokąd? gdziekolwiek.
Kędykolwiek, gdziekolwiek, dokądkolwiek.
Kędyś, gdzieś, w któremś miejscu, dokądś, którędyś.
Kędzierzawić, Kędzierzyć, włosy zawijać w pukle a. loki, fryzować, marszczyć; k. ś., wić się.
Kędzierzawieć, stawać się kędzierzawym.
Kędzierzawy, Kędzierzasty, mający włosy kędzierzawe; kręcący się, wijący ś. (włos) składający ś. w gęste fałdy.
Kędzior, pukiel, lok, włosy wijące się (zdr. Kędziorek).
Kępa, kupka, pęk, gromadka (k. drzewa, kwiatów); wyspa na rzece lub jeziorze, porośnięta krzewami; k. a. kępina, pagórek na łące, trzęsawisku, górka (zdrob. Kępka).
Kęs, mały kawałek ukąszony; k. chleba = kawałek chleba, kromka; trocha, nieco; o k. = o trochę, o mało co, omal; ni k-a= ani trochę, nic; po k-u = potrosze, częściami; k. chleba = skromne utrzymanie.
Kęsek — p. Kąsek.
Kętnar, Kantnar, nm., pokłady z drzewa pod beczkę w piwnicach; legar.
Khor, arab., wąwóz w pustyni ze źródłem.
Ki (kiego), zaim., skr. jaki, co za, jaki (kie licho, ki djabeł, po kiego licha)
Kiaja, Kihaja, tur., marszałek dworu w Turcji, burgrabia; pełnomocnik, ajent.
Kibic, nm., czajka; nieproszony doradca w grze, zaglądający w karty grającym; elegant, facet.
Kibicować, nm., narzucać ś. grającym z radami, przyglądać się grającym w karty.
Kibić, stan, figura, talja, postać; k. wagi = drążek poprzeczny, na którym wiszą szalki.
Kibitka, ros., rodzaj szerokiego, lekkiego wozu na kołach lub saniach, używany w Rosji (fig ); namiot ze skór u Kirgizów (fig.).
Kic, u uczni: jedność, jedynka, pałka.
Kicać, biec skacząc, skakać (o zającu); biec powoli.
Kicak, snopek słomy przewiązany powrósłem do poszywania dachów na budynkach wiejskich.
Kicha, zgrub. od Kiszka.
Kichać, dok. Kichnąć; gwałtownie puszczać nosem powietrze skutkiem łechtania tegoż powietrza, parskać nosem.
Kichawiec, roślina z rodziny czernicowatych, asagreja.
Kichawka, proszek lekarski, wzbudzający kichanie.
Kichnąć — p. Kichać; przen., żart. umrzeć.
Kicia, zdr. od Kot, Kotka; pieszcz. małe dziecię.
Kiciasty, podobny do kity.
Kiciuś, Kituś, zdr. od Kot.
Kicz, obraz lichy, marny, niestarannie wykonany; k., wiązka, pęczek, snopek; kotka na trzcinie a. leszczynie.
Kiczka, zabawa: podbijanie jednej pałeczki drugą.
Kić, w myśl., stadko, gromadka.
Kiecka, Kieca, węg., spódnica; dawniej: suknia zamożnych niewiast; koc, gunia; płaszcz żołnierski, kapota.
Kiedy, przysł., którego czasu? w jakim czacie? kiedykolwiek, kie-
