Kapik, łć., dawny ubiór kobiecy na głowę, kapturek.
Kapilarność, łć., włoskowatość, własność płynów tworzenia w rurkach włoskowatych powierzchni wklęsłej lub wypukłej.
Kapilarny, łć., włoskowaty; naczyna k-e, kapilary = cienkie, jak włos, kanaliki w organizmie roślinnym i zwierzęcym; naczynia włoskowate, najdrobniejsze naczynia krwionośne; bardzo cienkie rureczki szklane.
Kapilary, łć. — p. Kapilarne naczynia (fig.).
Kapilorka, łć., gatunek paproci o cienkich łodyżkach i liściach (fig.)
Kapiszon, fr., kaptur, piston, kapturek cylindryczny z blaszki miedzianej, mający na spodzie trochę masy wybuchowej, służący jako środek zapalny w strzelbach; nakrywka żelazna na końcu osi u wozu.
Kapiszonówka, fr., Kapiszonka, fr., strzelba dawnego systemu z kapiszonem na panewce.
Kapitaliki, łć., rodzaj liter używanych na tytuliki: kapitaliki.
Kapitalista, łć., posiadacz kapitałów, utrzymujący ś. z procentów od swego kapitału.
Kapitalistyczny, łć., przym. od Kapitalista; oparty na kapitale (k-e gospodarstwo).
Kapitalizacja, łć., zamiana stałego dochodu na kapitał, przynoszący taki sam dochód; sprzedaż nieruchomości w celu posiadania kapitału.
Kapitalizm, łć., panowanie kapitału.
Kapitalizować, łć., składać dochody na kapitał; spieniężać majątek; k. ś., wzrastać w wartość.
Kapitalny, łć., wyborny, wyśmienity, nieoceniony, główny, ważny, wielki.
Kapitał, łć., znaczna ilość pieniędzy, gotówka, pieniądze przynoszące dochód; przedmioty, wytworzone pracą ludzką, przeznaczone do dalszej produkcji (narzędzia, materjały i środki produkcji); majątek ruchomy, zasób, majątek; zasób sił wytwórczych; k. zakładowy, pieniądze, włożone w przedsiębiorstwo, potrzebne dla utrzymania tegoż; k. martwy = nie przynoszący dochodów; k. obrotowy = część kapitału, szybko zużywająca ś.; k. stały = część kapitału, zużywająca ś. powoli w przedsiębiorstwie; k. żelazny = od którego tylko procenty mogą być wydatkowane; k. zapasowy a. rezerwowy = przeznaczony na pokrycie strat; k. amortyzacyjny = fundusz odkładany corocznie z zysków na umorzenie kosztów budynków i maszyn zużytych, a zakup nowych.
Kapitałka, łć., tasiemeczka ozdobna, przyklejana do górnego i dolnego brzegu grzbietu książki, przygotowanej do oprawy w okładkę.
Kapitan, fr., oficer, wyższy stopniem od porucznika, dowodzący kompan ją a. rotą; dowódca okrętu, statku; przewodnik w jakim sporcie.
Kapitel, łć., głowica, rozszerzony wierzchołek słupa, kolumny, niekiedy rzeźbą ozdobiony (fig.); górna część ozdoby nad oknem.
Kapitol, łć., przen., górne stanowisko.
Kapitulacja, łć., zobowiązanie ś., umowa, układ pomiędzy oblężonymi a nieprzyjacielem o oddanie twierdzy, miasta lub obozu; przen., poddanie się, ustąpienie; w Turcji: prawo konsulów państw
