![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/69/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaduceusz.png/90px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaduceusz.png)
Kaduceusz, łć., laska Merkurego z wężami i skrzydłami; symbol handlu i pokoju; dawna laska herolda (fig.).
Kaducznik, łć., przywłaszczyciel cudzego mienia prawem kaduka.
Kaduczny, łć., dotyczący choroby kaduk, opętany przez djabła, djabelny; haniebny, przeklęty, okropny; szelmowski.
Kaduk, łć., w daw. prawie polskiem: spadek, pozostawiony bez prawnych spadkobierców (przechodzący na rząd prawem k-a); prawo dziedzictwa dóbr tego rodzaju; ludowe: djabeł; padaczka, epilepsja, choroba św. Walentego, wielka choroba.
Kadzić, spalać materjały, wydające dym wonny; żart., wypuszczać z ciała cuchnące gazy; przen., pochlebiać.
Kadzidlany, Kadzidłowy, przym. od Kadzidło; wonny, pachnący.
Kadzidlin, Kadzidlnik, orlin, roślina z rodziny brezyljowatych.
Kadzidło, mieszanina ziół i żywic wonnych; dym wonny, powstający przy paleniu się tych żywic i ziół; wogóle wonności, pachnidła; zapach, woń; przen., pochlebstwo.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/25/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kadzielnica.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kadzielnica.png)
Kadzielnica, Kadzidlnik, Kadzidlnia, naczynie do kadzenia, turybularz (fig.).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5f/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kad%C5%BA.png/80px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kad%C5%BA.png)
Kadź, wielka beczka z jednym dnem, u dołu szersza, kufa, stągiew (fig.).
Kafa, nm., szpiczasty przód statku.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e6/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kafar.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kafar.png)
Kafar, nm., przyrząd z windą do wbijania pali, bitnia (f.); przen., osoba ciężka, niezgrabna.
Kafeina — p. Kofeina.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/25/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kafel.png/100px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kafel.png)
Kafel, nm., płyta z gliny palonej z polewą szklistą do stawiania pieców, do wykładania ścian (fig.) i t. p.
Kafelek, nm., zdr. od Kafel (zachciewa ci ś. k-elka z pieca = Bóg wie czego).
Kafetjera, fr., imbryk do kawy.
Kaflany, Kaflowy, nm., przym. od Kafel.
Kaflarz, nm., rzemieślnik, fabrykant robiący kafle, zdun.
Kafowy, arab., kawowy, koloru kawy.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaftan.png/70px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaftan.png)
Kaftan, tur., długa szata zwierzchnia u Turków; rodzaj spencerka a. kurtki (fig.); krótka szubka kobieca; ubranie z bardzo długie mi rękawami, wiązanemi razem na plecach, wkładane na szaleńców, żeby ich ubezwładnić (k. bezpieczeństwa); masz djable k. = a to ś. stało! a tom ś. spisał!
Kaftanik, tur., zdr. od Kaftan.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaganek.png/110px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaganek.png)
Kaganek, naczynie gliniane z knotem i olejem do palenia (fig.) w górn., lampka płaska używana do świecenia w kopalniach.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cf/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaganiec.png/80px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Kaganiec.png)
Kaganiec, przyrząd żelazny a. skórzany, nakładany na pysk zwierzętom aby nie kąsały, wędzidło, munsztuk (f.); koszyk żelazny a. doniczka z palącym ś. wewnątrz ogniem; lampa, latarnia; przen., prawo przymusowo, zabraniające wyrazić swoje zapatrywania, zabraniające przemawiania w swoim języku.
Kagańcowy, przym. od Kaganiec; k. artykuł = artykuł prawa w Prusach, nie pozwalający na używanie języka miejscowego na zebraniach publicznych, w których niema 60% mieszkańców, władających tym językiem.